Wat nu??

6 REACTIES

• 

  H H

  9 jaar geleden

  Dag ,Ik heb een zinnetje gekopieerd uit jouw vorige bericht: "Gelukkig is die kans op een nieuw hartinfarct sowieso klein, maar deze wordt dus nog kleiner met de juiste medicatie"Wat fijn om dit te lezen, tot nu toe had ik altijd het gevoel dat iedereen me na mijn HA "bang"aan het maken was....... doe dit niet, doe dat niet, let hier op, pas op met ..... enz. enz.Deze benadering vind ik veel positiever en constructiever !!Zijn er eigenlijk cijfers bekend over, of onderzoeken gedaan naar hoe vaak een 2e infarct voorkomt ??HARTelijke groet,

  ---

  0
• 

  P T

  9 jaar geleden

  Heel begrijpelijk dat je je een beetje verloren voelt. Ik zou graag wat aanvullende informatie geven naar aanleiding van je verhaal. Je spreekt over een licht hartinfarct. Een hartinfarct ontstaat meestal door een afsluiting van een bloedvat op het hart (de zogenaamde kransslagaders). Die kransslagaders lijken een beetje op bomen. Breed en groot aan het begin (de stam) en naarmate je verder komt steeds smaller wordend, daarnaast ontelbaar veel vertakkingen. Die vertakkingen kunnen soms wel kleiner zijn dan 1 millimeter in doorsnede. Je kunt je voorstellen dat een afsluiting van zo een kleine zijtak, aangezien het maar een minimaal deel van het hart van bloed voorziet, maar tot uiterst geringe schade aan het hart leidt. De enzymen/stoffen die wij in het bloed meten zijn hooggevoelig en stijgen al bij zeer geringe beschadiging. Belangrijk voor het stellen van de diagnose, maar zo een kleine beschadiging beïnvloed de werking van je hart over het algemeen niet. Ik hoop dat deze uitleg het wat verduidelijkt.Verder is het zo, dat als de diagnose hartinfarct gesteld is (hoe klein de beschadiging ook), er van bepaalde medicijnen (bloedverdunners als acetylsalicylzuur, cholesterolverlagers etc) een duidelijk voordeel is in het verlagen van het risico op een nieuw hartinfarct. Gelukkig is die kans op een nieuw hartinfarct sowieso klein, maar deze wordt dus nog kleiner met de juiste medicatie. Sommige medicamenten kunnen inderdaad na een jaar worden gestopt, andere medicijnen zijn voor de langere termijn. Tot slot is het inderdaad het om met je huisarts of cardioloog te overleggen als je denkt bijwerkingen te ervaren van de medicijnen. Succes!

  ---

  0
• 

  D C

  9 jaar geleden

  Hoi .Die medicijnen daar zit je voorlopig nog wel aan vast, zeker voor het eerste jaar tenminste in mijn geval. Wat je cardioloog misschien wel kan doen is kijken of je geen andere medicijnen kan krijgen. Ik ben namelijk ook nog steeds moe en dan moet ik echt even gaan liggen, en ik slaap ook nog steeds wel slecht. Maar dat schijnt ook iedereen te hebben uitzonderingen daar gelaten. Succes en sterkteGroetjes

  ---

  0
• 

  j b

  9 jaar geleden

  Hoi ,Mijn verhaal komt ten dele overeen met jouw verhaal, ik heb er een keer een vraag over gesteld op deze site, je kunt hem snel terugvinden door te zoeken op: hartvolgers, nog geen reactie.Wat overeenkomt is dat ik wrs. ook een licht hartinfarct heb gehad en bij de apotheek een flinke hoeveelheid medicijnen op kon gaan halen.Ik weet nog dat ik toen dacht, oké, ik ga wat medicijnen slikken en leef verder gewoon rustig door. Dat liep toch wat anders. Ik had trouwens geen klachten van vermoeidheid of zo, wel van af en toe een 'raar' gevoel in de hartstreek, is in de loop van de maanden wel veranderd maar niet helemaal over gegaan. Ik ging wel steeds slechter slapen, terwijl ik niet lag te piekeren. Ik weet het aan de Atorvastatine, is toen vervangen door Simvastatine. Het slapen ging toen wel wat beter, maar het had ook te maken met het niet accepteren van al die medicijnen. Ik heb een keer tegen de huisarts gezegd dat ik zo'n kleintje (hartinfarct) zonder medicijnen ook nog wel aankon, waarop hij mij vertelde dat het dan ook wel een grote zou kunnen zijn met blijvende schade aan het hart. Tja, daar had ik niet aan gedacht. Intussen heb ik begrepen dat je het eerste jaar 'na' een grotere kans hebt op nog een infarct, maar dat het risico door gebruik van medicijnen weer verkleind wordt.Je noemt in je verhaal een bloedwaarde van 0,06, van wat voor enzym is dat?Zelf ben ik nu (6 maanden later) nog steeds met de medicijnen bezig, omdat ik sinds de start met de Simvastatine last heb van tintelingen in de onderbenen en voeten.I.o.m. de huisarts ben ik hier recentelijk een maand mee gestopt, maar het is alleen maar erger geworden! Intussen een paar weken met de Brilique gestopt, ook geen verbetering. Ik heb nu een verwijsbrief voor de neuroloog, want het lijkt erop dat dit los staat van het hartgebeuren.Ik slik trouwens ook iets voor verlaging van de bloeddruk, volgens mij is het gewoon een standaard beleid.Je vroeg je af of je de medicijnen altijd moet blijven slikken, ik weet dat bij mij in ieder geval de Brilique er na een jaar af gaat. Ik hoop nog meer, maar weet het niet.Ik blijf wel moeite houden met die cholesterolverlager dankzij de tegenstrijdige berichten die je hoort.Intussen zul je bij de huisarts geweest zijn, wat heel verstandig is.Ik hoop voor je, dat het wer het allemaal een beetje geland is beter zal gaan en anders wordt het een 'medicijnuitzoekerij'.Sterkte!Hartelijke

  ---

  0
• 

  F R

  9 jaar geleden

  Bedankt voor je reaktie.Wat ik echt vervelend vind is dat ik me zo beroerd voel van de medicijnen. Wat kan ik doen en moet ik die altijd blijven innemen terwijl ik geen hoge bloeddruk heb of hoog cholesterol. Maak morgen maar afspraak met de huisarts.Gr.

  ---

  0
• 

  D C

  9 jaar geleden

  Hoi .Mijn naam is .Ik heb namelijk na genoeg het zelfde mee gemaakt een paar maanden geleden. Het begon bij mijn ook met een hevig branderig gevoel op de borst en het trok door naar m'n kaak, ik wist gewoon niet meer hoe ik liggen of zitten moest. Dat is me twee keer overkomen. Ik had naar mijn huisarts gebeld en een hartfilmpje laten maken en wat bloed laten aftappen. Zij had zo haar twijfels over m'n hartfilmpje en belde een cardioloog maar die vond het toen nog niet schrikbarend. Dus dacht ze dan zal het wel je slokdarm zijn. In die zelfde week werd ik er s'morgens vroeg wakker van en toen dacht ik ik bel m'n werk af en ik bel weer de huisarts waar ik ook al eerder was geweest. Weer een hartfilmpje laten maken, want dat kan daar en ook de bloedafname en ik kon natuurlijk daar even wachten. Mijn T waardes vond ze nogal laag en uiteindelijk besloot zij alvast de ambulance te bellen en ook vast een infuse aan te leggen. Het Waterlandziekenhuis was vol dus werd ik naar het BovenIJ ziekenhuis gebracht. Ik woon namelijk net in Purmerend en ik woonde tegen over het BovenIJ ziekenhuis maar dat terzijde. De volgende dag werd ik afgevoerd naar het Onze lieve vrouwengasthuis met alle toeters en bellen. Uit eindelijk heb ik drie stands gekregen. Het zit bij ons in de familie m'n vaders kant en bij m'n halfbroer zit het ook nog eens een keer bij z'n moeders kant in de familie. Alleen hij was dus iets eerder aan de beurt met z'n hart infarct. We hebben samen wel de revalidatie gedaan. Wat heel belangrijk is is dat je via het ziekenhuis kan revalideren en dat houd gewoon in sport en spel met andere hartpatiënten en dat je zorgt dat je ook zelfmanagement krijgt. Dat zelfmanagement is met lotgenoten een soort praatgroep en ik heb daar veel aan gehad. Alleen morgenochtend is ook dit weer de laatste keer want dan is het de vierde keer geweest en dat vind ik personelijk iets teweinig.sterkte groetjes van En als je nog wat wilt weten vraag het gerust.

  ---

  0