vragen m.b.t. AVNRT

5 REACTIES

• 

  d v

  8 jaar geleden

  Ps lees mijn geplaatste berihten dan zie je hoe bang ik was. En hoe opgelucht ik nu ben. Ondanks dat het bij mij nog niet helemaal is opgelost maar ik twijfel er niet aan dat het goed komt want dat komt het zeker

  ---

  0
• 

  d v

  8 jaar geleden

  Hoi hoi. Ik had/heb het zelfde. Heb anderhalf jaar gewacht met de ablatie maar geloof me het is lang niet zo erg. Het is goed te hebben doet geen pijn het is gewoon vervelend. Bij mij is de operatie goed gegaan alleen nog met niet het gewenste effect. Dat zijn ze nu aan het ondeezoeken. Geloof me het is zon opluchting als je het wel gedaan hebt.

  ---

  0
• 

  L D

  9 jaar geleden

  Indien de utopische situatie zich voordoet dat stress niet meer voorkomt, dan betekent dit niet dat er geen ritmestoornissen meer voorkomen, alt, dat is mijn mening. Daarmee zeg ik niet dat stress niet van belang is voor het uitlokken van ritmestoornissen, maar ze komen toch. Sommige ritmestoornissen komen als mensen rustig slapen, of lekker aan het sporten zijn.Een flutter is niet een direct bedreigende situatie, maar zal u zeker klachten geven. Ook blijft natuurlijk altijd de onzekerheid dat hij weer terug kan komen, op een moment dat het heel slecht uitkomt. De behandeling van een flutter is relatief eenvoudig en vrijwel risico-loos.

  ---

  0
• 

  P B

  9 jaar geleden

  .Ik heb met veel belangstelling jouw bericht gelezen en begrijp je "worsteling". Zelf liep ik in februari van dit jaar tegen een stevige hartritmestoornis op die uiteindelijk door mijn cardioloog is gediagnostiseerd als een "boezemflutter". Heb inmiddels en intake gesprek gehad in het St ziekenhuis in Nieuwegein, een van de ziekenhuizen in Nederland waar gespecialiseerd is in deze (hart-) klachten. Inmiddels sta ik (voorwaardelijk) op de wachtlijst voor een behandeling. De voorwaarde zit hem hierin dat ik naast het medisch circuit ook serieus ben gaan kijken naar de invulling van mijn leven. Uitgangspunt voor mij is het feit dat ik schijnbaar in een spanningsboog zit (zat) wat een sterke trigger vormde voor deze klacht. Dat is een eigen interpretatie vanuit de overtuiging dat het lichaam (sterk) reageert op psychische "druk" ("je lichaam verraadt je nooit...."). Ik ben zelf ondernemer en kom er nu na jaren achter dat de plek die ik inmiddels heb ingenomen binnen mijn bedrijf, zorgdraagt voor een groot energielek i.p.v. een bron van waaruit ik energie put. Zo was het altijd wel toen ik dit bedrijf opstartte. "Gezonde spanning" maar wel in een heel goede balans met mijn energiehuishouding. Dan kun je nl de hele wereld aan. En dus ben ik nu begonnen om daar serieuze veranderingen in aan te brengen. De voortekenen zijn goed. Behoorlijk ingrijpend (totaal nieuwe rol gekregen; loslaten) maar schijnbaar erg noodzakelijk. Er zijn nl weer momenten dat het voelt als vanouds. Dat even als algemene opmerking. Dan heb ik daarnaast nog een medische vraag: Stel dat ik weer de dingen ga doen in mijn leven die ertoe bijdragen dat de spanningsboog weer in een normale situatie terecht komt (stress-loos is utopisch), blijf ik dan rondlopen met een medische klacht die sowieso verholpen moet worden? Die anders op latere leeftijd tot meer en ernstige klachten kan gaan leiden? Of anderszins?Bedankt voor jouw inbreng. Was voor mij de aanleiding om te reageren zoals ik hierboven heb omschreven. Succes met de volgende stappen!Hartelijke groet,

  ---

  0
• 

  L D

  9 jaar geleden

  Bij een AVNRT is de AV-knoop een essentieel onderdeel. Er bestaan manoeuvres om de AV-knoop te beïnvloeden, zoals oogbol-massage, stevig drukken op een van de halsslagaders of je hoofd in koud water dompelen. Adenosine heeft ook een effect op de AV-knoop, maar veel krachtiger dan de manoeuvres die ik net beschreef. AVNRT kun je eigenlijk niet voorkomen en medicijnen werken eigenlijk ook niet.Volgens de internationale richtlijnen is ablatie de keuze bij AVNRT. Af en toe zo'n hoge hartslag kan geen kwaad.Deze behandeling voeren wij in Eindhoven veel uit. U hoeft geen enkele angst te hebben voor een infectie; we implanteren niets en er zijn minimale prikgaatjes in de lies. Bij de procedure plaatsen we drie katheters in het hart, en daarmee wekken we de AVNRT op (dat is dus het EFO-deel); hiermee bevestigen we de diagnose, en weten we waar we moeten ableren. De kans dat het lukt in 1 keer is 99% en de kans op problemen is erg beperkt. Er is 1 belangrijk risico, en dat is dat per ongeluk de AV-knoop wordt stuk gemaakt. Dat moet dan weer behandeld worden met een pacemaker. De kans op dit probleem is klein, 1 op de 2000 mensen overkomt dit.Ik adviseer u om eens een afspraak te maken met een elektrofysioloog (dat is ook mijn vak). Dat is een cardioloog die deze behandelingen uitvoert. Hij kan u er alles over vertellen.U kunt ook op het forum een oproep doen om reacties te horen van andere mensen die een ablatie voor een AVNRT hebben gehad.

  ---

  0