Toen mijn boezemfibrilleren nog paroxismaal (aanvalsgewijs) was en episodes dus nog spontaan ophielden, kwam het met regelmaat voor dat er daarbij een siddering/prikkeling door mijn hoofd ging, alles voor de ogen even wazig werd en dat ik dubbel en ‘sterretjes’ zag, waarna het ritme plots weer normaal regelmatig was. Kennelijk was de sinusknoop er even mee opgehouden. In voorkomende gevallen ben ik bewusteloos van mijn fiets gevallen of viel ik al poedelend in de badkamer op de stenen vloer. Zodra ik weer een episode had bleef ik voortaan in een stoel zitten, soms dagenlang, om het risico van vallen en zwaar (schedel) letsel te voorkomen.Inmiddels is mijn boezemfibrillatie via de persistente vorm na 20 cardioversies en 2 ablaties permanent geworden zodat ik in elk geval geen angst meer hoef te hebben dat ik onderuit zal gaan.Vraag is nu: wat is er de oorzaak van dat herstel van het sinusritme gepaard gaat met een korte maar volledige black-out?
1 REACTIE
Je moet Inloggen om te reageren
A M