Zeven jaar geleden had ik een hartinfarct, gevolgd door vijf omleidingen. Helaas zat de hoofd-omleiding niet helemaal op de goede plaats aangesloten, waardoor na twee maanden een dotterbehandeling plaats moest vinden waarbij een stent is gezet in de T-splitsing van de aansluiting van de hoofd-omleiding. Sindsdien gaat het goed; ik beweeg veel (wandelen, fietsen, Jeu de Boules, etc.) en heb meestal nergens last van.
Toch zie ik aan de snelheidsmeter op mijn fiets dat de maximaal haalbare snelheid, zonder noemenswaardig druk-op-de-borst-gevoel, geleidelijk afneemt: destijds 20 km/u, nu nog 17km/u. Iets soortgelijks gebeurt als ik haast moet maken tijdens het wandelen om mijn medewandelaars te kunnen bijhouden.
Deze 'bovengrens' wordt gevormd door een opkomend gevoel van pijn-op-de-borst.
Hoe ga ik daarmee nu om? Moet ik dit gevoel als alarmsignaal zien en zo goed mogelijk vermijden of moet ik er zo dicht mogelijk onder blijven en zodoende mijn hartprestatie trainen? Nieuwe collaterale bloedvaten groeien toch vanzelf naar de bedreigde plekken toe?
Het spreekwoord zegt ook: "Use it of loose it"?
1 REACTIE
Je moet Inloggen om te reageren
P T