Pericarditis?

Een maand geleden, tijdens m'n vakantie, ben ik halsoverkop opgenomen in een Frans ziekenhuis na ‘s nachts wakker te zijn geworden met een (drukkende) pijn op m’n borst, uitstraling naar m'n linkerarm, tintelende vingers, misselijkheid, zweten, malaise. Een arts constateerde afwijkingen in m'n ECG en vermoedde een hartinfarct; na een spray onder m'n tong trok de pijn wat weg en werd ik in een ambulance geladen.Na allerlei onderzoeken en heel veel onduidelijke communicatie werd (gelukkig) een pericarditis geconstateerd; op de echo was vocht in/bij het hartzakje zichtbaar, de ECG was inmiddels normaal, de enzymwaarden in m'n bloed in orde. Drie dagen later mocht ik naar huis. Medicatie: Aspirine. Thuis ben ik direct naar de huisarts gegaan die, na vertaling van de summiere en onvolledige informatie uit Frankrijk en telefonisch overleg met een cardioloog, ook constateerde: pericarditis. Advies: rustig aan. Sindsdien heb ik zeer geregeld pijn op m'n borst, met uitstraling naar de linkerarm - geen steken maar een zware, doffe pijn (alsof er iemand op m'n borst staat), het wordt niet erger als ik lig of diep ademhaal. Ik heb geen energie, slaap slecht, word badend in het zweet wakker, heb last van keelpijn. Kortom: ik voel me belabberd. Terwijl ik voorheen zonder problemen driemaal per week intensief sportte, ben ik nu bij de minste inspanning doodmoe. Vorige week zijn er opnieuw een ECG en echo gemaakt en is m'n bloed onderzocht. Alles is in orde, geen vocht meer te zien, geen ontstekingswaarden. Fijn. Maar ook vreemd. Wat is er dan wél aan de hand?Vandaar mijn vragen: kan een pericarditis (zo snel) helemaal verdwijnen? Zouden dan mijn klachten ook niet weg moeten gaan? Kan een pericarditis terugkeren? Of kan er mogelijk toch iets anders (aan m'n hart) spelen, zelfs als alle onderzoeken niets uitwijzen? Een cardioloog heb ik tot nu toe niet gezien (maar die heeft wel de onderzoeken beoordeeld); heeft het zin om dan toch om een verwijzing te vragen?