Beste,
Een jaar geleden ben ik door de hele medische molen (mri, ecg, CT, inspanningstest) gegaan wegens vele overslagen en nsvt’s. De uitslag: ideopatische ventriculaire tachycardie die uit zoveel plekjes komt dat ablatie geen optie is.
Ook is mijn harstslag van nature vrij traag, als ik rustig zit zo rond de 50 bpm.
Metropolol en Verapamil heb ik geprobeerd maar deden niets. Mijn arts stelde Sotalol voor, maar ik heb ervoor gekozen om zonder medicatie verder te gaan, eigenlijk omdat ik een beetje bang ben als ik de bijwerkingen lees én het moet laten controleren met een ECG.
Dat gaat over het algemeen best redelijk, al heb ik er wel veel last van. De overslagen achter elkaar zijn ongemakkelijk, bij opwinding/inspanning gaat mijn hard na iedere slag overslaan en tijdens inspanning zijn de overslagen storend. Ook voel ik de runnetjes nsvt heel duidelijk, dan slaat het op hol. Zodra ik hard hoest en op mn borst timmer, stopt het weer. Wel heb ik het gevoel dat die runnetjes steeds vaker voorkomen. Ik krijg er koppijn van, voel me ongemakkelijk en krijg een prikkende schouder. Stress heb ik er trouwens niet van, maar in periodes dat ik veel last heb houdt het me fysiek in de greep.
Ik overweeg om de anticonceptiepil eens te gaan slikken om te zien of hormonen van invloed zijn, maar twijfel tussen dat en toch weer medicatie...
Bij Sotalol ben ik alleen bang dat mn hart nóg trager wordt en ook lees ik dat het overslagen in de hand kan werken. Over Tambocor lees ik dat je er ook verkeerd op kunt reageren en het best link spul is, ik zou het eng vinden om daar thuis mee te starten.
Ergens overweeg ik dus maar om medicatieloos door te bijten, maar ik zou het zó fijn vonden om vrij van hartgedoe te leven... wat is nou wijsheid. En...is dit écht allemaal ongachuldig als ik het onbehandeld laat? Of is de kans toch aanwezig dat ik die nsvt’s op een goed moment niet meer weggehoest krijg?
4 REACTIES
Je moet Inloggen om te reageren
J S
H V
n A
P V