Boezemfibrilleren komt vaker voor bij duursporters. In het boek "The Haywire Heart" wordt getracht (semi-wetenschappelijk) hier wat oorzaken voor te duiden. Het afwisselen van een hoge hartslag tijdens inspanning met een veel lagere hartslag tijdens rust van getrainde mensen zou het spierweefsel kunnen beinvloeden.
Bij veel duursporters treedt AF op vanuit rust of 's nachts (waarom eigenlijk?). Bij mij zijn de eerste aanvallen echter tijdens het sporten opgetreden als ik eens flink doortrok op een klim bijvoorbeeld. Terugkijkend in mijn trainingen zie ik al veel eerder korte pieken in mijn hartslag (220-250) heb gehad die ik niet heb opgemerkt of heb afgedaan als een storing aan de hartslagmeter.
Later zijn de AF aanvallen ook buiten het sporten gekomen maar (voorzover ik weet) nooit 's nachts. Afgelopen oktober ablatie ondergaan in Zwolle (CTI en PVI), sinds januari gestopt met medicatie.
Vraag 1: maakt het wat uit voor behandeling en/of herstel wanneer de eerste aanvallen zijn opgetreden?
Ik ben momenteel erg terughoudend om de hartslag tijdens trainingen te hoog op te laten lopen. Probeer nu rond 150 te trainen, heb al wel piekjes gemaakt van 175.
Vraag 2: kan AF worden veroorzaakt door het (te) hoog opjagen van je hartslag tijdens het sporten?
Vraag 3: Is mijn angst om opnieuw AF te ontwikkelen terecht, ook nu mijn ablatie zeer succesvol lijkt?
Vraag 4: kan een inspannings ECG mogelijk meer inzicht verschaffen (en wat valt daarmee te zien of uit te sluiten)?
1 REACTIE
Je moet Inloggen om te reageren
L D