Onregelmatige hartslag maakt leven ondraaglijk

Beste dokter,

Ik ben een man van 30 jaar, in zeer goeie gezondheid en erg sportief. Sinds ongeveer 8 jaar heb ik regelmatig last van een onregelmatig kloppend hart. Even verder toelichten m.b.t. mijn geschiedenis. Ik ben een wielrenner op amateurniveau en neem deel aan wedstrijden. Mijn hart schijnt bijzonder "goed" te zijn volgens de cardiologen die me hebben onderzocht, in die zin dat mijn vermogen (power) extreem hoog is zoals vastgesteld tijdens de maximale-inspanningstest. Beide cardiologen die me hebben onderzocht hebben hebben tijdens de fietsproef dan ook totaal niks vastgesteld, alles scheen hen perfect normaal te zijn. (Nu is het ook zo dat ik tijdens die proeven toevallig ook inderdaad geen problemen heb gehad - ik wist dit zelf ook al wel.) Verder heb ik ook twee holteronderzoeken gehad en ook dat was prima, er was enkel "sinusaritmie". Volgens de cardiologen heb ik een "perfect hart" en men raad me bv. ook helemaal niet af om te sporten. De cardiologen suggereerden/vroegen vooral of er bij mij sprake zou zijn van stress. Ik dacht van niet, maar in elk geval heb ik alles proberen doen om stress te verminderen en zo en tot nu toe is er helemaal niks veranderd aan mijn hartconditie. De problemen zijn onderhand totaal ondraaglijk geworden. Ik kan niet meer behoorlijk functioneren. Elke keer als ik mijn hart voel overslaan of onregelmatig kloppen dan stort mijn wereld in. Er moet iets aan gebeuren want het kan zo niet meer verder. Ik zal kort mijn problematiek beschrijven. Soms voel ik een zeer harde "klop". Dit gebeurt gemiddeld 1 keer per dag maar in sommige periodes meer (bv. 5 of zelfs 10 kloppen) dan andere (het kan gebeuren dat het een aantal dagen, misschien zelfs een week, niet voorkomt). Elke keer als dit voorvalt, heeft het een gigantische (mentale) impact op me. Ik kan er hoegenaamd niet mee overweg. Er lijkt in dezen wel een of ander verband met "stress" te zijn maar dit is ook helemaal geen duidelijke correlatie aangezien op sommige erg stresserende momenten ik net helemaal geen overslagen had en op andere perfect relaxte momenten ik dan weer heel erg last had van overslagen. Er is in elk geval wel een heel erg duidelijk verband met eten. Ik heb erg veel last van mijn spijsverteringsstelsel, waarbij ik dikwijls na maaltijden heel veel moet "boeren" (vaak honderden) maar deze boeren "niet-effectief" zijn en geen gevoel van vervulling geven; uren en uren na een maaltijd voel ik me erg ongemakkelijk en bij het slapengaan moet ik dikwijls (bijna altijd) opnieuw rechtop gaan zitten gewoon omdat het gevoel zo vervelend is. Ik heb dan, na de maaltijd, ook een drukkend gevoel op de keel (een "bol") en in het algemeen overal op het bovenste gedeelte van de slokdarm. Het is heel vaak zo dat deze "kloppen" (hartoverslagen) gepaard gaan met dit vervelende gevoel dat ik krijg na het innemen van voedsel. Het vreemde is dat dit dikwijls pas een uur of zo na het eten begint maar heel erg lang kan duren. Men heeft mij ook al gepraat over de nervus vagus en hoe het hart en het spijsverteringsstelsel samenhangt enzovoorts, allemaal goed en wel maar wat kan er dan aan gedaan worden? Gezien dit probleem mijn leven beheerst - ik kan er helemaal niet mee om - en verziekt, moet er iets aan gedaan worden. Voor alle duidelijkheid: deze "kloppen" waar ik het over heb duren slechts 1 seconde of zo, en komen uitsluitend in isolatie voor. Naast deze "kloppen" is er echter nog een ander probleem. Heel soms - dit komt soms maar 1 keer in een paar maanden voor, maar soms ook wel meer - slaat mijn hart gedurende 3 tot maximaal 15 seconden totaal onregelmatig, dan is het compleet "out of control". Het lijkt dan alsof het heel erg snel slaat maar er zit op dat moment geen duidelijk ritme meer in. Dit laatste komt ook weleens voor tijdens het sporten (het fietsen in mijn geval). De kloppen waarvan sprake zijn op zich al erg genoeg, maar wanneer dit laatste fenomeen gebeurt tijdens het fietsen dan wordt het me al helemaal teveel! (Het gebeurt overigens zeker niet alléén tijdens inspanning, ook soms in rust.) Op zulke manier kan ik gewoon niet sporten. Ik moet hier wel aan toevoegen dat ik ook soms lange tijd, enkele maanden, fiets (bv. 20 fietstrainingen) zonder dat dit "fibrilleren" (ik vermoed namelijk dat dit boezemfibrilleren is, daarom gebruik ik deze term) voorvalt. Laatst tijdens de finale van een wielerwedstrijd kreeg ik helemaal op het einde last hiervan, het duurde zo'n 10 seconden; ik kon op zich (fysiek) nog wel verder maar mentaal werd ik helemaal vernietigd. (Eerlijkheidshalve moet ik hier wel aan toevoegen dat het toen de eerste keer was dat ik voor een race een cafeïnepil had ingenomen, maar het is onduidelijk of dit hier iets mee te maken had. Het is zeker niet zo dat ik erg gevoelig schijn te zijn voor cafeïne; het lijkt in ieder geval ongerelateerd te zijn, historisch gezien.) Op deze manier kan het niet verder. Dit verstoort niet enkel het sporten maar mijn hele leven. Ik heb al heel veel voedingssupplementen geprobeerd, mijn "lifestyle" proberen aan te passen, homeopathische middeltjes zelfs, enz., maar niks lijkt te werken. Overigens, het lijkt zeker niet enkel door het fietsen te komen: ik heb nl. (o.w.v. omstandigheden - drukte op het werk en ook enkele fysieke blessures) ook al eens voor ca. een half jaar niet kunnen fietsen en bovenstaande problematiek (zowel de "kloppen" als het "fibrilleren") gingen gewoon door - er was geen merkbaar verschil met voorheen. De cardiologen stelden voor: "helemaal geen behandeling, of een betablocker". Nu is het zo dat ik o.w.v. mijn wielercapaciteiten/activiteiten geen betablocker wil nemen. Dit hoeft hopelijk geen verdere uitleg: je gaat ook geen Formule 1-race rijden met een begrenzer of zeg maar rem op de motor. Dan kan je beter niet racen. Wielrennen en het nemen van een betablocker is voor mij compleet incompatibel. En dan zou het trouwens nog maar de vraag zijn of een betablocker mij wel zou kunnen helpen. De dokters hebben me vaak genoeg gezegd "het is onschuldig, je moet het aanvaarden" maar helaas, na 8 jaar heel hard proberen moet ik vaststellen dat dit onmogelijk is gebleken. Ik ben ten einde raad nu. Er zijn geen verdere vooruitzichten. Ik zou graag mijn klachten wegnemen of tenminste verminderen, helaas is dit tot nog toe helemaal niet gelukt. Van een mogelijke ablatie heeft nog geen enkele cardioloog gesproken; uit wat ik allemaal heb gelezen op het internet leid ik echter toch min of meer af dat het in mijn geval moeilijk zou zijn dit te doen gezien het feit dat de onregelmatigheden (vermoedelijk) te infrequent voorkomen. Ik vraag me nu af wat ik nog zou kunnen proberen om mijn klachten te verminderen.