Geachte arts,
Ik ben 27 lentes jong en kamp al sinds ik heel klein was met vage klachten, met name in de zomermaanden als het warm was. Er is nooit een oorzaak gevonden, behalve dat mijn bloeddruk vaak erg laag was, bv. 40/80, hart weet ik niet. Of ja, die was ooit toen ik tiener was gemeten op 35 en dat vonden ze extreem laag, maar er is verder niks mee gedaan. Ze gingen er vanuit dat dit incidenteel was. Er is buiten dit ook nooit echt onderzoek gedaan en als kind leerde ik te accepteren dat ik me ziek voelde in de zomermaanden. Het werd vaak zwart voor mijn ogen en ik voelde me erg moe. Ik speelde dan ook weinig buiten maar klaagde verder niet dus er is verder nooit iets mee gedaan.
Sinds enige jaren kamp ik met vermoeidheidsklachten die eigenlijk niet meer weggaan maar aanhoudend zijn, en daarnaast heb ik last van wegrakingen/flauwtes. In eerste instantie werd dit alles niet zo serieus genomen, toen ik begin 20 was schreef mijn huisarts het nog toe aan de puberteit (ik was nogal laat en groeide zelfs nog). Maar het is nooit overgaan en zelfs enkel erger geworden, vooral de vermoeidheid. Vorig voorjaar was het zo erg dat ik besloot opnieuw naar de huisarts te gaan (inmiddels verhuisd en een nieuwe). Deze arts nam mijn klachten serieuzer en liet meer onderzoek doen. Daar kwam wel e.e.a. uit, zoals dat mijn bloedsuiker regelmatig erg laag is, zonder aanwijsbare verklaring. Maar de klachten waren zo hevig dat er meer aan de hand leek. Mijn huisarts liet een uitgebreid hartonderzoek doen en daar kwam uit dat ik een hartgeleidingsstoornis heb met bradycardie.
Inmiddels loop ik bij de cardioloog en die begon bij het eerste gesprek al over een pacemaker. Ik schrok hier erg van want ik ben pas 27 en weet nog maar zo kort dat ik uberhaupt iets aan mijn hart heb. Voordat ik eventueel een dergelijke voor mij toch wel grote ingreep laat doen (ik weet dat de ingreep zelf niet zoveel voorsteld maar het idee voor een pacemaker vind ik moeilijk), vraag ik mij af of vermoeidheid echt zo extreem kan zijn van een geleidingsstoornis met bradycardie. Met andere woorden, of dit wel de oorzaak kan zijn. Want anders bestaat de kans dat die pacemaker niet eens helpt.
Mijn situatie is sinds vorig voorjaar zo mogelijk nog verder verslechterd, ik ben meermaals weggevallen en kan steeds minder, ik ben zo extreem vermoeid dat dingen gewoon niet meer lukken. Ik heb altijd op wilskracht heel veel bereikt en ben erg plichtsgetrouw, maar de laatste tijd ervaar ik dat dingen gewoon niet meer lukken. Ik ben onlangs volledig afgekeurd op medische redenen en kan steeds minder. En dan ben ik pas 27....
Is dit normaal? Is dit passend bij bradycardie/ een geleidingsstoornis? Kan het beter worden, en zo ja, hoe? Op dit moment woon ik alleen en de momenten dat ik wegval zijn dan ook best eng. Later zou ik evt wel graag kinderen willen, dat is altijd mijn wens geweest, maar op dit moment kan ik zelfs mijn eigen huishouden nauwelijks doen en werken heb ik ook al moeten stoppen, dus de zorg voor kinderen kan ik momenteel niet eens aan. Ik vind het erg moeilijk dit te ervaren op deze jonge leeftijd..
Zijn deze klachten passend bij een geleidingsstoornis? En zo ja, zou een pacemaker in mijn situatie kunnen helpen denkt u?
9 REACTIES
Je moet Inloggen om te reageren
H P
H V
H x
H V
H V
H x
- -
H V
L D