Hallo,
, 24 jaar en na een aantal onderzoeken bij de cardioloog is naar voren gekomen dat ik het WPW syndroom heb. Ze hebben dat ''extra weggetje'' naar het hart gezien op de echo. Nu is het zo dat ik (nog) geen ritmestoornissen heb, gelukkig maar natuurlijk. Maar is mijn hartslag wel steeds ietsjes te snel waardoor ik me erg gejaagd voel. Als ik de trap op loop zit mijn hart al in mijn keel te bonken, en zo kan ik meer voorbeelden noemen. Erg vervelend.. Nu wil mijn dokter, in overleg met de cardioloog, betablokkers voor gaan schrijven. Aan de ene kant kan ik niet wachten totdat ik weer kan ontspannen en aan de andere kant denk ik: hmm, medicijnen, daar zitten natuurlijk ook nadelen aan. Daarbij komt dat ik nog steeds borstvoeding geef en dat een extra reden is om niet aan medicijnen te beginnen. Ik heb zelf veel goede berichten over ablatie gehoord dus mijn vraag aan de huisarts was: Waarom geen ablatie overwegen? Dan ben je, als het goed is, er van af. Maar hij zegt dat dat niet kan omdat ik geen aanvallen heb van een ritmestoornis. Ik heb alleen een snellere pols. Maar wel regelmatig en verder alles gezond. Ook zagen ze dmv de fietstest dat het extra weggetje zich afsluit bij inspanning. Dan neemt mijn hart het gewoon over en werkt het ook prima. Mijn vraag is dus eigenlijk: Medicijnen versus ablatie, wat is verstandig?
Ik ben ontzettend hypochondrisch en altijd al bang voor hartklachten geweest. En nu is er dus daadwerkelijk iets aan de hand. Het voelt heel rot en angstig..
1 REACTIE
Je moet Inloggen om te reageren
L D