Beste,
Bij mij (36) is na holteronderzoek “nonsustained ventriculaire tachycardie” vastgesteld, ook heb ik veel last van VESsen. Ik heb een ECG, MRI en CT-scan ondergaan waar geen oorzaak uitkwam; het is dus ideopathisch. De overslagen komen bij mij uit heel veel plekken dus ablatie is geen optie. Op betablokkers reageert het niet echt, dus ben ik naar huis gestuurd met het devies ermee te leren leven. Dat lukt goed. Ik krijg soms lichte hoofdpijn en (bij aanhoudende overslagen/runnertjes) een vervelend, licht gevoel maar raak niet in paniek en blijf er rustig onder.
Nu merk ik alleen wél dat het bij sporten of erge emotionele stress (geen gewone werkdruk maar bijvoorbeeld kortdurende erge stess voor een optreden) ontzettend verergert. Zo fiets ik net bijvoorbeeld 300 meter met ineens flinke tegenwind - in plaats van dat mijn hart sneller gaat slaan, gaat het overslaan, en bij inspanning dan vaak achter elkaar. Veel vaker en heftiger dan in rust. Er zit dan soms een lange pauze tussen íedere slag, waarsoor het voelt alsof mijn hart juist trager en harder dan normaal slaat in plaats van sneller (wat toch handig is bij inspanning :-). Als ik het geleidelijk opbouw of rustig beweeg (gewoon fietsen, zonder tegenwind) heb ik dit niet zo erg. Het voelt dus alsof mijn hart niet wil meekomen als hij sneller moet gaan kloppen - net een auto die in de verkeerde versnelling blijft hangen…
De arts heeft mij gezegd zelf een beetje te gaan ervaren wat goed voelt, maar dit voelt dus niet goed. Ik zou best intensiever willen sporten dan een traag rondje fietsen met wind mee, maar ga me daar dus vaak naar bij voelen.
Wat is nou handig om te doen? Doorzetten? Juist niet? En past dit beeld nog steeds bij iets onschuldigs?
Groet
Bij mij (36) is na holteronderzoek “nonsustained ventriculaire tachycardie” vastgesteld, ook heb ik veel last van VESsen. Ik heb een ECG, MRI en CT-scan ondergaan waar geen oorzaak uitkwam; het is dus ideopathisch. De overslagen komen bij mij uit heel veel plekken dus ablatie is geen optie. Op betablokkers reageert het niet echt, dus ben ik naar huis gestuurd met het devies ermee te leren leven. Dat lukt goed. Ik krijg soms lichte hoofdpijn en (bij aanhoudende overslagen/runnertjes) een vervelend, licht gevoel maar raak niet in paniek en blijf er rustig onder.
Nu merk ik alleen wél dat het bij sporten of erge emotionele stress (geen gewone werkdruk maar bijvoorbeeld kortdurende erge stess voor een optreden) ontzettend verergert. Zo fiets ik net bijvoorbeeld 300 meter met ineens flinke tegenwind - in plaats van dat mijn hart sneller gaat slaan, gaat het overslaan, en bij inspanning dan vaak achter elkaar. Veel vaker en heftiger dan in rust. Er zit dan soms een lange pauze tussen íedere slag, waarsoor het voelt alsof mijn hart juist trager en harder dan normaal slaat in plaats van sneller (wat toch handig is bij inspanning :-). Als ik het geleidelijk opbouw of rustig beweeg (gewoon fietsen, zonder tegenwind) heb ik dit niet zo erg. Het voelt dus alsof mijn hart niet wil meekomen als hij sneller moet gaan kloppen - net een auto die in de verkeerde versnelling blijft hangen…
De arts heeft mij gezegd zelf een beetje te gaan ervaren wat goed voelt, maar dit voelt dus niet goed. Ik zou best intensiever willen sporten dan een traag rondje fietsen met wind mee, maar ga me daar dus vaak naar bij voelen.
Wat is nou handig om te doen? Doorzetten? Juist niet? En past dit beeld nog steeds bij iets onschuldigs?
Groet
2 REACTIES
Je moet Inloggen om te reageren
J K
L D