BF en Positie

Hallo, zon 6 maanden geleden een vraag gesteld over boezemfibrilleren en afvallen. Met een heerlijk & eerlijk antwoord van Dokter ....AF begets AF... en u heeft gelijk het 'begets' als een gek :-)

Ik was aan het genieten van de kilo’s welke er af vlogen en mijn hervonden energie na een maagoperatie (nu bijna 70 kilo kwijt) en daar was als een donkere wolk op een zomerdag in februari de hartritmestoornis. Ondertussen meerdere keren per dag. Soms paar minuten, soms 10 uur lang. Geen peil/patroon in te herkennen. Wordt er overigens doodmoe van, voel me vreselijk naar, benauwd en bang tijdens een AF episode en kwaliteit van leven is nog lager dan toen ik 195 kilo woog en mijn hart als een (zwaar belast) dieseltje liep.

Zes maanden verder, zoveel gelezen, geleerd en gehoord over AF dat ik binnenkort denk wel aan mijn co-schap mag beginnen :-) Ondertussen ook intake gehad voor een mini-maze. Met advies toch eerst de PVI lies ablatie te proberen ivm een nog te hoge BMI.

Elke patiënt situatie is uniek en toch ook zo gelijk. Ik herken veel van medepatiënten maar ergens ook helemaal niet:

-       Kent iemand het fenomeen? Dat zitten of liggen dagelijks tot AF leidt? Ik vermijd ondertussen elke stoel en s’avonds naar bed is een heel proces. Als ik even niet oplet en in een stoel plof of vroeg in de ochtend zonder nadenken snel in de auto ga zitten schiet AF erin. Als de aanval voorbij is kan ik een korte periode ongelimiteerd opstaan liggen, hurken koppeltje duikelen... en gebeurd er niets. tot paar uur later dan is het weer raak. Allemaal gevangen op holters. herkent iemand dit?

-       Een Top Cardioloog en Top Maagchirurg zijn hier ingedoken en vermoeden 'iets mechanisch' en het is nu wachten op een kijkoperatie. Wat zou dit kunnen zijn?. Het hart ligt toch netjes veilig boven het middenrif, beschermt door een buikvlies?

En dan eigenlijk mijn grootste angst. Blijvend AF, ik flip volledig met de gedachte dit nog 50 jaar met twee nu nog kleine kinderen te moeten handelen. Toch is ablatie helaas niet altijd succesvol.

-       Internet schrijft: Als je te lang wacht met ingrijpen kan het hart dusdanig remodelleren dat het niet meer te verhelpen lijkt. (vrije vertaling) Hoe lang is lang? Zal een hart bij elke dag 3 aanvallen van een paar uur sneller re-modellen dan een hart dat eens per maand een uurtje gek doet? OLVG belt mij woensdag al om een tijdstip te prikken voor de ablatie.

Als er ergens een mechanische trigger zit die dagelijks afgaat, lijk ablatie wellicht dweilen met de kraan open? Maar… als ik nu de aandacht geef aan eerst de tigger oplossen, loop ik dan niet het risico dat het substraat (hart) uiteindelijk het probleem vormt omdat ik te lang heb gewacht en zich negatief heeft aangepast?

Heeft u kijk/advies voor dit dilemma?

​​Excuus voor de lange vraag en wederom dank. Met complimenten voor jullie site! ik voel me dikwijls onzeker over de gehel situatie en vind op een vreemde manier comfort ien rust n het lezen van jullie antwoorden op de gestelde vragen.