36 jaar en hartinfarct

5 REACTIES

• 

  N S

  7 jaar geleden

  Ik heb op een leeftijd van 34 jaar mijn eerste hartinfarct gehad, gelijk een stent geplaatst gekregen. Dit jaar afgelopen m sloeg helaas het noodlot wederom toe, alleen een graadje erger en nu op een leeftijd van 41 jaar...2 hartinfarcten plus een hartstilstand op een dag!! Ze hebben me geprobeerd te reanimeren en een defibrillator, wederom kwam ik daar niet op terug! In totaal ben ik 7 minuten echt dood geweest....Op de CAT kamer kwam in rustig weer bij toen ze de kransslagader in mijn hart open hadden....Ik was deze keer werkelijk door de oog van de naald gekropen....Mocht je vragen hebben of wil je gewoon erover praten dan hoor ik dit graag, ik weet als geen ander dat dit super belangrijk is voor mensen zoals ons met deze aandoening... .

  ---

  0
• 

  B L

  7 jaar geleden

  Wat een bijzonder toeval! Ik was eveneens 36 jaar toen ik voor het eerst geconfronteerd werd met hartproblemen en een hartinfarct kreeg. Mijn cholesterolgehalte was veel te hoog en ik zou er tabletten voor gaan krijgen, maar toen overkwam het me plotseling.Dat was overigens in het jaar 1991. Ik ben er snel van hersteld, maar kreeg vanaf het jaar 2008 veel problemen met kamerritmestoornissen. Heb sinds 2010 een ICD en ben al vele malen opgenomen geweest voor diverse behandelingen.De oorzaak lijkt te liggen in het feit dat het littekenweefsel ontstaan na het hartinfarct het hartritme levensbedreigend verstoord. Heb al diverse keren een 'klap' van mijn ICD gehad.Zou nu zelf ook wel willen weten of ze dit niet kunnen zien aankomen dat dit je uiteindelijk gaat overkomen zoveel jaren na een hartinfarct.Ben dus geen leeftijdgenoot van je, maar kan me heel goed inleven in je situatie.

  ---

  0
• 

  R B

  7 jaar geleden

  Ik kreeg op 35 jarige leeftijd een groot hartinfarct. De prognose was somber: niet meer werken, fietsen, traplopen enz. Een maand later kreeg ik een tweede infarct en nog een maand later een derde. Bij het derde infarct werd ik gedotterd. Zo ging dat in 1996. Twinitig jaar later leef ik dus nog, fiets ik elke dag en loop ik met gemak de trap op. De impact destijds was enorm. Ik werd heel somber bij de gedachte dat ik zoveel moest opgeven en heb wel eens gedacht: misschien was ik beter af wer ik het niet overleefd had. Dat denk ik nu niet meer, integendeel! Het is onvoorstelbaar hoe je lichaam zich aanpast aan de nieuwe situatie, hoe snel de ontwikkelingen op medisch gebied gaan en hoe waardevol het leven nog kan zijn zelfs wer je minder kunt. Ik heb nog ruim tien jaar gewerkt. Een oorzaak voor mijn grote infarct is nooit gevonden. Ik wens je heel veel sterkte en laat de moed niet zakken. .

  ---

  0
• 

  L 6

  7 jaar geleden

  Op Facebook zijn besloten groepen voor en door hartpatiënten waar je je kunt aanmelden. Je vindt hier zeker lot(leeftijds)genoten:-Diagnosegroep Hartfalen Cardiomyopathie en Hartkleppen-Hart- en vaatziekten lotgenotenSucces!

  ---

  0
• 

  F S

  7 jaar geleden

  Een infarct krijgen is altijd een heftige gebeurtenis maar als je zo jong bent dan maakt het dat misschien nog wel moeilijker. Helaas gebeurt het vaker en er zullen zeker mensen zijn die zich in je vraag herkennen. Ik wil je adviseren om de vraag toe te voegen aan het forum en hoop dat je veel reactie, herkenning en steun zult vinden daar.

  ---

  0