Ervaringen ablatie, twee weken na behandeling

Question

// Medicijnen en hulpmiddelen

Ervaringen ablatie, twee weken na behandeling

J B

6 jaar geleden

7766 7

Twee weken geleden mijn ablatie gehad in Zwolle en heb me voorgenomen mijn ervaringen hier met jullie te delen. Voorafgaand aan de ingreep moest ik mijn medicatie afbouwen (3x daags 80mg Sotalol), daar zag ik eigenlijk meer tegen op dan de ingreep zelf. Ik had gedacht dat ik binnen de korste keren weer een ritmestoornis zou krijgen maar die bleef gelukkig uit. Tot ik me om half acht 's ochtends aan de receptie van het ziekenhuis melde.... pats, daar was ie. Alsof de duvel er mee speelt. Maar goed, wel duidelijk waarom ik er was in ieder geval.

Na bloedprikken en een hartfilmpje naar de afdeling, spulletjes uitpakken en wat kletsen met patienten die die dag naar huis gingen. De gedeelde problematiek schept snel een band merkte ik. Om half elf was ik aan de beurt en werd ik naar de OK gebracht. Je wordt overal goed doorheen gepraat door het personeel, allemaal heel relaxed. Ik ben onder volledige narcose geweest en werd om half twee weer wakker. Nog even op de uitslaapzaal gelegen en toen ben ik terug naar de afdeling gebracht. Ik moest vier uur plat blijven liggen om de wond in de lies te laten dichten.

Dat was niet helemaal gelukt bleek toen ik na vier uur even naar de wc mocht, de wond bloedde nog wat. Een hechtpleistertje er op en weer plat... Wat ik overigens als het meest pijnlijk heb ervaren was het plassen zelf. Doordat er een urine catheter is geplaatst was de plasbuis behoorlijk gevoelig.. (dit neemt elke plasbeurt af en is na 24 uur volledig verdwenen).

Ik mocht een nachtje blijven ter observatie. Ik heb die avond nog een of twee overslagen gevoeld maar verder niets dan een keurig sinus ritme. Die avond direct gestart met anti stolling medicatie. De volgende ochtend rustig ontbijtje, nog een keer bloedafname en een filmpje, ontslaggesprek met de zaalarts en ik mocht weer gaan.

De eerste twee dagen heb ik nog wat lichte pijn gehad op de borst, dit trok vrij snel weg. Wel heb ik na twee weken nog veel lucht in mijn systeem, moet veel boeren. Mogelijk een gevolg van de maagbeschermers die ik nu ook slik, heb die vraag bij de cardioloog liggen. De eerste week zei ik gekscherend dat ik mijn hart"niet meer voelde", een duidelijk verschil met daarvoor. Mijn hart was altijd "aanwezig", veel last van overslagen en ook in het ritme een behoorlijke slagkracht. Nu ben ik veel minder bezig met mijn hart, het valt minder op lijkt het.

De afgelopen dagen heb ik wel weer series van overslagen gevoeld. Rationeel denkend weet ik dat het hart tijd nodig heeft, de littekens zich moeten zetten en dat gedurende die periode het nog onrustig kan zijn. Dit hoeft niets te zeggen over het succes van de ablatie. Emotioneel bespeur ik toch een kleine teleurstelling.. het zal toch niet gewoon weer terug komen...?

Na twee weken dus gematigd optimistisch. Ingreep goed verlopen, geen bijzondere complicaties, de rikketik rustiger dan voorheen. Rustig blijven ademen, pilltejs blijven slikken en we zullen het wel zien de komende tijd. Over een paar weken zal ik nog eens een update geven.

0

Rapporteer

We zullen uw aanvraag zo snel mogelijk verwerken.

RAPPORTEER ONDERWERP ANNULEER

7 REACTIES

M K
5 jaar geleden
Hoi, Bedankt voor je update..Heb zelf een Ablatie gehad ANVRT 07/06/2018 in het Erasmus Ziekenhuis Rotterdam ( wat een Kanjers zijn het daar /Ongelovelijk Profesionele artsen en verpleging, ook erg meedenkend en zorgzaam )Dus nu ruim 2 maanden later alles is goed gegaan alleen nog maar 2x hoog hartritme gehad. gebruik geen medicijnen voor mijn hart.Ben weer snel gaan lopen "heerlijk"( na een week van de operatie en opgebouwd ) 1 tot 2 uur per dag..Wat goed ging tot 07/08/2018 Cardioloog geweest ben namelijk kortademig en snel moe. Bleek dat ik Bronchitis had en aan de medicijnen...Mag ook niet meer lopen, al 12 dagen niet gelopen ...Benieuwd hoe dit verder gaat....Hopelijk snel weer 100%
0
F V
6 jaar geleden
,ik zie dat je al een hele medische historie hebt ,heftig hoor .Ik zal nog effe moeten afwachten of de ablatie het gewenste resultaat gaat opleveren ,maar zou het zo weer doen .IK moet wel zeggen dat in mijn directe omgeving geconfronteerd werd met 2 heel vervelende verhalen mbt een ablatie wat niet goed is gegaan en dan ga je twijfelen .Zelfs de avond voor de ingreep kreeg ik een af (wellicht door de spanning)deze duurde tot de volgende morgen en dan weetje er moet wat gebeuren of je hele leven medicijnen slikken,maar als je 5 uur ligt te wachten met een af daar wordt je doodmoe van.IK ben 4 weken geleden nog naar Marokko op vakantie geweest maar was wel bang dat ondanks de medicijnen die ik slik bisoprolol 5,er een storing doorheen kwam ,ik bedenk me altijd ,is hier een ziekenhuis in buurt .Maar alles ging goed maar echt goed ontspn doe je niet.OOk met het wandelen met een berggids gaf problemen Kon helaas niet meekomen ,gelukkig namen ze de tijd voor mij om op adem te komen.Ik woon in een klein dorpje met een klein ziekenhuis waar ze de tijd voor je nemen Maar als ik de zorg vergelijk met ERamus mc Rotterdam is dit ook perfect geregeld .IK had s,avonds en s,nachts nogal flink pijn in mijn borst en rug , maar dan kijken ze gelijk na of je hartzak niet lek is De cardioloog gaf aan dat er wel ea weggebrand is ,was onder narcose van 8.30 tot 14.00 uur Ik wens je nog het allerbeste toe sterkte met de gezondheid .enne mocht er er andere mensen dit verhaal lezen en twijfelen niet twijfelen ,het is alles bij elkaar best een flinke periode van bloedverdunners slikken een paar onderzoeken maar heel je leven aan de medicijnen (waar ik doodmoe en koud van wordt) is ook geen pretje .Het is goed te doen ,SuccesSucces
0
P M
6 jaar geleden
Je bent een gelukkig mens! Helaas kan het ook anders. Na twee maal heftig AF en tachycardie, beëindigd door cardioversie (2015) in augustus de eerste ablatie ondergaan in Breda. Vervolgens tot november 2016 7 maal in het ziekenhuis, waarvan een keer in Thailand, beland met heftig AF en/of tachycardie. Iedere keer met een cardioversie beëindigd. Overigens, ik reageerde niet op medicatie met digoxine of adenosine en met behulp van sotalol wordt het hartritme enigszins in de pas gehouden, zij het niet erg succesvol. Gewisseld van behandelend cardioloog en ziekenhuis en in november 2016 vol vertrouwen mijn tweede ablatie ondergaan in het Catharina Ziekenhuis Eindhoven. Helaas diezelfde maand twee maal en in december nog een keer AF en/of tachycardie. Dr. stelde een derde ablatie voor en die werd begin februari 2017 uitgevoerd. Beide boezems werden hierbij behandeld. Jammer, 21 februari was het weer mis. Denk dus dat dat komt doordat de littekens zich nog niet hebben gevormd en Dr. had geen bezwaar dat ik eind van die maand naar India op vakantie ging. 9 uur vliegen, 30 tot 35 graden maar gelukkig geen problemen gehad. Die problemen traden wel op in juni, toen ik met zoonlief twee weken golf speelde in Thailand. Gelukkig hebben ze daar goede ziekenhuizen, ik werd, net als in juli 2016, vrij snel en efficiënt met een cardioversie geholpen, zij het dat ik eerst in de spreekkamer van mijn stokje ging, syncope noemen ze dat.Na terugkomst in Nederland heeft het tot oktober geduurd voordat ik weer aan de beurt was met AF en tachycardie. Twee maal in november en vervolgens twee maal in uari 2018. Opnieuw heeft Dr. op 22 uari een ablatie, de vierde dus, uitgevoerd en opnieuw was er geen bezwaar tegen vakantie in India. Daar ging het nu kort na aankomst helaas wel mis, gelukkig heb ik in India een vriend die huisarts is en die zorgde voor ambulancevervoer naar een ziekenhuis. Eerlijk gezegd kan ik een verblijf in de ICU van een provinciaal Indiaas ziekenhuis niet aanbevelen, net zo min als de houding van de lokale cardioloog die zich van mijn mededeling dat ik op medicatie niet reageer en mij prompt aan het infuus met Cardaron, lees amiodarone, legde, een exercitie die in het verleden ook vruchteloos was. Uiteindelijk werd na 24 uur dan toch maar een cardioversie uitgevoerd, vriend huisarts stelde dat het wellicht de eerste keer was dat dat in het betreffende ziekenhuis gedaan werd......U zult zich afvragen of ablaties zin hebben. Mijn antwoord is ja en dat wordt bewezen door de vele ablaties die het gewenste resultaat wel hadden! Dat er figuren, zoals ik zijn, bij wie het niet meteen lukt is misschien een feit. Maar dat mag niet in de weg staan om vol vertrouwen een ablatie tegemoet te gaan.Er is al eerder gesteld dat het op de rug stilliggen gedurende acht uur eigenlijk de meest onaangename zaak is. Twee ablaties bij vol bewustzijn meegemaakt, de twee laatste onder sedatie, als de cardioloog voorstelt om nog een keer te ableren en hij verwacht daar goede resultaten van zou ik geen seconde twijfelen.
0
F V
6 jaar geleden
allemaal ,ben gisteren thuisgekomen na een warme ablatie in Erasmus Ziekenhuis in Rotterdam. Ik moet zeggen het is een pittige behandeling .De avond voorafgaand aan de behandeling schoot mijn hart in de een verkeerd ritme tot 15o slagen ,ja helaas kunnen ze dan nog niks voor je betekenen,s morgens om 8.oo uur werd ik weggebracht naar de ok Ze zijn tot in de middag met me bezig geweest om alles te behandelen, longvenen en een fluiter.De eerste dag is effe pittig ,vraag dan om paracetamol o.i,d Het ademen is wat moeizaam pijn in de borst en in de rug maar is te doen.De verpleging kijkt je dan na wellicht is mijn hartzakjeWat geïrriteerd. Na een paar uur soezen en liggen zodat de liezen dichtgaan mocht de katheder eruit is effe vervelend pijnlijk. Vervolgens effe een rondje om het bed heen gelopen met de zuster en een boterham gegeten .De dag erop is alles nog nagelopen en mocht naar huis IK kan niet anders zeggen dan lof of Erasmus Ziekenhuis, zowel de verpleging zusters en de ok ,ze praten je erdoor heen stellen je op het gemak helpen je overal prima .ER wordt daar hart gewerkt ze luisteren naar je en ook als je inslagen wordt nemen ze de tijd voor je om alles door te spreken als je partner erbij is ,voor als je wat vergeet te vragen .kKortom een 10 met gniffel. Of de ablatie helemaal gelukt is zullen we moeten afwachten.Inmiddels ben ik 2 dage verder en heb bijna geen pijn meer en ben tot op heden een dankbaar mens
0
F V
6 jaar geleden
allemaal ,ben gisteren thuisgekomen na een warme ablatie in Erasmus Ziekenhuis in Rotterdam. Ik moet zeggen het is een pittige behandeling .De avond voorafgaand aan de behandeling schoot mijn hart in de een verkeerd ritme tot 15o slagen ,ja helaas kunnen ze dan nog niks voor je betekenen,s morgens om 8.oo uur werd ik weggebracht naar de ok Ze zijn tot in de middag met me bezig geweest om alles te behandelen, longvenen en een fluiter.De eerste dag is effe pittig ,vraag dan om paracetamol o.i,d Het ademen is wat moeizaam pijn in de borst en in de rug maar is te doen.De verpleging kijkt je dan na wellicht is mijn hartzakjeWat geïrriteerd. Na een paar uur soezen en liggen zodat de liezen dichtgaan mocht de katheder eruit is effe vervelend pijnlijk. Vervolgens effe een rondje om het bed heen gelopen met de zuster en een boterham gegeten .De dag erop is alles nog nagelopen en mocht naar huis IK kan niet anders zeggen dan lof of Erasmus Ziekenhuis, zowel de verpleging zusters en de ok ,ze praten je erdoor heen stellen je op het gemak helpen je overal prima .ER wordt daar hart gewerkt ze luisteren naar je en ook als je inslagen wordt nemen ze de tijd voor je om alles door te spreken als je partner erbij is ,voor als je wat vergeet te vragen .kKortom een 10 met gniffel. Of de ablatie helemaal gelukt is zullen we moeten afwachten.Inmiddels ben ik 2 dage verder en heb bijna geen pijn meer en ben tot op heden een dankbaar mens
0
T P
6 jaar geleden
Ik kan je verhaal bevestigen. Heb ook een ablatie ondergaan op relatief jonge leeftijd (43). Had elke dag last van boezemfibrileren. Eerste weken na de operatie nog aanvallen gehad, werd langzaam minder. Na een maand geen aanvallen meer gevoeld, wel veel hartoverslagen. Dat heeft zeker zes maanden aangehouden. Uiteindelijk zijn die ook vertrokken. Nu, na twee jaar, topfit. Deze week vier keer gesport, vanavond lekker de kroeg in met mijn vrienden. Iedereen die aan deze aandoening lijdt en een operatie overweegt; je kunt helemaal genezen 100%. Twijfel niet; relatief lichte ingreep kan een enorm verschil maken in je kwaliteit van leven.
0
F V
6 jaar geleden
fijn om je verhaal gelezen te hebben ,ik moet er nog doorheen Ik heb een inteek op 22 november Erasmus, sta inmiddels al een 2 maanden in de wacht en moet me rustig houden anders komt er een fluiter door de medicatie heen Ik slik momenteel verapamil ,voorheen metoprolol maar daar was ik erg moe van .Vind het wel moeilijk het verschil te voelen tussen af en de flutters,soms gaat een af over in een fluiter, zeker als ik me druk maak of ik ben moe na een drukke week kom er een fluiter aan die weer stopt door de medicijnen.Het ga je goed Mevr
0

Je moet Inloggen om te reageren

Ervaringen ablatie, twee weken na behandeling

7 REACTIES

M K

F V

P M

F V

F V

T P

F V