Wanneer aan de bel trekken?

Question

// Leven met hart en vaataandoeningen

Wanneer aan de bel trekken?

L 6

10 jaar geleden

43 4

Beste forumleden,In 2009 heb ik vanwege hartritmestoornissen 2x keer een ablatie ondergaan. De klachten waren al in 2008 begonnen maar zijn eerst behandeld met medicatie. Omdat in 2010 de ritmestoornissen in alle hevigheid terugkwamen en ik weer flauwviel is er eind 2010 een ICD geïmplanteerd. De ritmestoornissen kwamen onder uit de rechter hartkamer en ik kreeg de diagnose ARVC. Behalve deze hartspierziekte ben ik o.a ook bekend met lever- en longproblemen. Na de implantatie en verandering medicatie ben ik niet meer flauwgevallen en heb ik geen chaotische ritmestoornissen meer gehad. De ICD heb ik vanaf het 1e moment helemaal geaccepteerd. In 2009 kreeg mijn man de diagnose kanker wat in 2011 resulteerde in een grote operatie met ernstige complicaties. Momenteel gaat het redelijk met hem. Een paar maanden geleden kreeg ik vanuit het niets een hartslag van 110 bpm in rust. De hartslag was wel regelmatig. Dit begon ‘s morgens en uiteindelijk heb ik laat in de middag gebeld met de poli cardiologie om te vragen wat ik er zelf aan zou kunnen doen. Ik was er doodmoe van. Mijn cardioloog wilde dat ik me op de EHH meldde. Daar ben ik aangesloten op de monitor, hartslag was nog steeds 110 bpm. Ecg liet geen rare dingen zien. Nadat ik een tijdje op bed had gelegen zakte mijn hartslag maar zo gauw ik me bewoog of overeind kwam ging de hartslag ook weer omhoog. De cardioloog wilde dat ik een paar keer naast het bed kniebuigingen deed. Binnen een paar seconden schoot mijn hartslag naar 160 bpm. Uit bloedonderzoek bleek dat de D-dimeer verhoogd was. Omdat ik ook longproblemen heb werden er longfoto’s en een CT-scan van mijn longen gemaakt. Er was geen sprake van een longembolie. Zeer waarschijnlijk is de D-dimeer verhoogd geweest doordat ik trombose in mijn levergezwellen heb. Na overleg mocht ik naar huis maar wel met duidelijke afspraken. Conclusie van de cardioloog was dat de sinus tachycardie niet door het hart zelf veroorzaakt werd. Na een paar dagen had ik weer een sinus tachycardie. Ik heb telefonisch contact gehad met de dienstdoende cardioloog op de EHH. Afspraak was dat ik me heel rustig zou houden en als het niet over zou gaan dat ik weer moest bellen. Uiteindelijk zakte het gelukkig weer. Maar waar ik nu iedere keer weer tegenaan zit te hikken: Wanneer moet ik aan de bel trekken? Ik ben het laatste half jaar al een paar keer op de SEH en EHH terechtgekomen. Soms met een korte opname tot gevolg. De drempel om aan de bel te trekken wordt steeds hoger. Door de situatie met mijn man wil ik liefst thuis zijn maar mijn lichaam luistert daar niet altijd naar. Bij de HAP, SEH en EHH ‘kennen’ ze me inmiddels. Ze zijn altijd heel erg aardig, daar niet van. Er wordt steeds gezegd dat ik echt moet bellen bij klachten want ‘het is toch niet niks’ wat er allemaal met mij aan de hand is. Laatst wilde de dienstdoende longarts een ambulance sturen toen ik heel erg benauwd was agv inspuiting metoprolol tijdens CT-scan hart. Ik wilde dat niet, wij wonen heel dicht bij het ziekenhuis en eerlijk gezegd zie ik het niet zitten als er bij ons voor de deur een ambulance stopt. Het werd weer een opname. Al met al is het best complex.Zijn er forumleden die ook bekend zijn met een sinus tachycardie? Hoe gaan zij hiermee om? Kun je er zelf iets aan doen?Ik ben heel benieuwd of iemand zich in mijn verhaal herkent. Of er meer stellen zijn die beiden met gezondheidsproblemen kampen. Overigens staan mijn man en ik beiden positief in het leven. Bij voorbaat dank.

0

Rapporteer

We zullen uw aanvraag zo snel mogelijk verwerken.

RAPPORTEER ONDERWERP ANNULEER

4 REACTIES

L 6
9 jaar geleden
Ik denk dat de cardioloog bedoelt dat externe prikkels een sinus tachycardie kunnen uitlokken, zoals bijvoorbeeld cafeïne, alcohol, medicijnen. Stress of oververmoeidheid kunnen ook een factor zijn. De sinus tachycardie ontstaat dan niet door het hart zelf. Laatst moest ik weer vanwege ernstige benauwdheid vernevelen (kan ik gelukkig thuis). Ik krijg al bewust geen ventolin (salbutamol) omdat dit invloed op het hartritme heeft en ik bekend ben met gevaarlijke ritmestoornissen. In plaats daarvan heb ik atrovent. Recent reageerde mijn hart hier met een sinus tachycardie op, begon meteen tijdens het vernevelen. Erg vervelend omdat er weinig alternatief is. Na 2 uurtjes had ik weer een rustige hartslag. Ik heb dit mijn longarts en cardioloog laten weten. Het kan zijn dat de combinatie met een ander medicijn dat ik op dat moment slikte de oorzaak is geweest. Een sinus tachycardie is vervelend, vraagt toch wel iets van je energie. Als het uren aanhoudt dan neem ik contact op met de EHH om te overleggen. Als er sprake is van een ongecontroleerde hartslag dan vertrouw ik erop dat mijn ICD, indien nodig, in zal grijpen. Blijf vooral naar je eigen gevoel luisteren.Hartelijke groet en sterkte.
0
W e
9 jaar geleden
,Ik zit met het zelfde probleem, geen idee wer ik nu moet bellen of niet.Ik heb vorig jaar wel 6 x een ambulance voor de deur gehad en 10 tallen keren naar de DW en EH met steeds hetzelfde resultaat, weinig (hoge hartslag maar wel sinusritme) tot niks (waarschijnlijk dan kramp van slokdarm).Hartslag naar de 100 tot 120 in rust,regelmatig, met een krampend gevoel op of onder borst, benauwd (soms mijn complete adem weg, alsof ik stik), uitstraling, enz. bij het op staan meteen hart naar 150 en soms zakt ie in een seconde naar 75 of nog lager en dan weer omhoog naar 100/120, zeer veel overslagen om te proberen weer te corrigeren, maar alle bloed testen negatief, ecg sinusritme, dus weer naar huis en de volgende x weer langer wachten voordat ik bel of meteen naar de DW gaIk vind de drempel ook steeds hoger worden om er naar toe te gaan, maar als ik het echt niet meer weet van de pijn of benauwdheid ga ik, hoe ze ook kijken of wat ze ook zeggen, je hebt maar 1 hart en 1 leven en 1 x te laat is voor altijd te laat!!!!!Ik heb onder normale omstandigheden een hartslag van tussen de 60 en 75 dus medicijnen hebben geen zin, want dan wordt mijn hartslag te laag. Maar ik vind het bijzonder dat ze zeggen dat de ritmestoornis niet uit het hart zelf weg komt!Ik probeer dat al bij meerdere cardiologen aan te ken, maar ik krijg altijd nul op mijn bord, want volgens hun is dat onmogelijk, omdat het hart een eigen systeem heeft waar de rest van het lichaam geen invloed op heeft (behalve de normale signalen bij hartlopen en stress enz.)!
0
L 6
10 jaar geleden
Dank u wel voor uw reactie. Ik hoop niet dat mijn verhaal mensen afschrikt. Ik (52) sta volop in het leven. Ik ben 1 van de mantelzorgers van een buurtgenoot en contactpersoon van een patiëntenvereniging. Ik hoop dit nog lang te kunnen doen maar ik word steeds vaker door mijn lichaam teruggefloten. Het valt niet altijd mee mijn grenzen te bewaken. Die eeuwige discrepantie tussen lichaam en geest.
0
F S
10 jaar geleden
U verteld een indrukwekkend verhaal en ik kan me voorstellen dat u behoefte heeft aan herkenning. Omdat er nog geen reactie op uw verhaal is geweest plaats ik het weer even bovenaan het forum in de hoop dat er snel mensen zullen reageren.Laat ik een ding zeggen als verpleegkundige: als er in het ziekenhuis gezegd wordt dat u bij klachten, vragen of onzekerheden aan de bel moet trekken laat u zich daar dan niet van weerhouden vanwege het feit dat u dat al zo vaak heeft moeten doen. De enige voor wie heel vervelend is dat u zoveel klachten heeft is voor u en natuurlijk uw man. Luister goed naar uw lichaam en loop niet door als u eigenlijk voelt dat het niet goed is. Sterkte en ik hoop dat andere zulen reageren met voor u herkenbare verhalen en goede tips
0

Je moet Inloggen om te reageren

Wanneer aan de bel trekken?

4 REACTIES

L 6

W e

L 6

F S