Trauma ablatie

Question

// Leven met hart en vaataandoeningen

Trauma ablatie

T H

6 jaar geleden

230 5

Ik heb in maart vorig jaar een ablatie gehad voor een boezemflutter. Ongeveer tweeeneenhalf jaar geleden werd ik met de ambulance voor het eerst naar de hartbewaking gebracht met een boezemflutter. Hier werd eerst de nodige medicatie via infuus geprobeerd, wat niet het gewenste effect gaf.Kreeg toen voor de eerste keer de cardioversie onder een roesje, ook dit gaf niet het beoogde resultaat. Uiteindelijk na het slikken van tabletten ging de hartslag langzaam weer omlaag. Sindsdien nog enkele malen in het ziekenhuis gelegen met te lage hartslag en flinke pijn op de borst, twee keer flutter met cardioversie behandelt en met boezem-fibrilleren.De medicatie gaf een te lage bloeddruk of hartslag of helpt toch niet voldoende. Veel last van zowel flutter als fibrilleren. Advies cardioloog ablatie. Dus dit gedaan voor de boezemflutter. Ik lag binnen 3 minuten huilend en gillend van de pijn op de behandelings-tafel. Ik schaamde me rot. Hierna kreeg ik pijnstiller en roesje. Het laatste kwartier was ik weer bij kennis en doorstond de pijn.Een dag later hoorde ik dat de operatie met moeite was geslaagd en bleek, dat bij het aanprikken per ongeluk een slagader was geraakt. Hierdoor kon ik niet naar huis, want dit moest eerst gedicht worden met een soort hars. Dit zou zonder verdoving worden ingespoten in de lies. De lies was inmiddels behoorlijk opgezwollen, blauw en pijnlijk bij aanraking, dus een zeer vervelende behandeling. Al met al geen goede ervaring en het zkh waren ze ook niet echt patient vriendelijk.Hierna nog enkele weken ellende gehad van de slagaardeliijke bloeding, waaronder ook een bloedtransfusie.Bij nacontrole zei de cardioloog; dat de volgende ablatie onder narcose zal gebeuren.De eerste maanden nog regelmatig last van boezemfibrilleren, hierna zo goed als verdwenen. Wel medicatie gehouden. Nu sinds 4 weken opeens weer bijna elke dag last van ritmestoornissen (boezemfibrilleren ). Cardioloog had het bij laatste controle wel over ablatie, maar het ging eigenlijk heel erg goed.Heb veel angst voor naalden over-gehouden door de vorige ablatie en het ziekenhuis vond ik ook zeer vervelend naar mij als patient toe.Ik weet nog niet of ik het wel weer zou aandurven om een ablatie te laten doen? Wat adviseren jullie !!!

0

Rapporteer

We zullen uw aanvraag zo snel mogelijk verwerken.

RAPPORTEER ONDERWERP ANNULEER

5 REACTIES

E L
4 jaar geleden
2e Kerstdag 2013 werd ik wakker met een hartslag van 182. Gelijk naar de 1e hart hulp. Cardioloog deed een scan en zag dat mijn mitralisklep koordjes waren losgeraakt waardoor ik de molen in ging als voorbereiding op een hartoperatie.Een week daarna een hartkatheterisatie gehad. Ik ging vijf keer compleet out door de toegediende verdovingen. Uiteindelijk met vreselijk veel pijn de buisjes geplaatst waardoor alles kon worden nagekeken. Sindsdien last van mijn lies overigens.Daarna eind uari geopereerd in Nieuwegein (chirurg De Kroon) door middel van een minder invasieve ingreep. Middels een 5 cm incisie aan de zijkant. Gerepareerd plus een mini maze.Na vijf jaar toch weer 9 x een cardioversie gehad door flutters.Afgelopen woensdag 5 juni een ablatie gehad. Goed voorbereid en super begeleid door het team in het ziekenhuis Nieuwegein. Wel weer veel pijn en ik overweeg een eventuele volgende keer algehele narcose aan te vragen. Het is toch een hele zware belasting met veel stress. Maar ja, aan narcose hangen ook veel nadelen.Ze hebben beide boezems nauwkeurig geïnspecteerd en op twee plekken geableerd (linker boezem).
0
B R
6 jaar geleden
Ik heb mijn eerste ablatie gehad in 2005 en in de daarop volgende 8 jaar nog 4 keer. Steeds met wisselend succes soms langere perioden van nauwelijks of geen problemen. Uiteindelijk toch weer boezemfibrilleren gekregen waarna mijn behandelend cardioloog mij adviseerde om voor een HIS ablatie te gaan. Bij een HIS ablatie worden de beide kamers als het ware losgekoppeld van de boezems en worden als zodanig niet meer aangestuurd. Feitelijk doen ze het niet meer, dit wordt opgevangen door een pacemaker te plaatsen die er continue voor zorgt dat de kamers in een bepaald ritme samentrekken en er dus weer een redelijk normale pompfunctie ontstaat. Hoewel ik nog altijd (24 uur per dag) boezemfibrilleren heb, en dat dit nooit meer over zal gaan, kan ik toch een vrij normaal leven leiden. Voor de HIS ablatie had ik veel problemen, kon nauwelijks sporten, fietsen en traplopen was erg moeilijk en altijd dat onbehaaglijke gevoel. Hoewel nog steeds niet optimaal (maar wat is optimaal?) ben ik ongelofelijk blij dat ik destijds deze stap heb gezet.Zoals al eerder gezegd kunnen er bij iedere operatie/behandeling complicaties optreden, dat zal niet te voorkomen zijn. Ik heb in ieder geval altijd veel vertrouwen gehad in mijn behandelend cardioloog. Mezelf ook altijd, en nog steeds, goed gehoord gevoeld. Ook heb ik veel waardering voor verpleging en assistenten, van patiëntonvriendelijkheid heb ik nooit wat gemerkt.Tijdens de ablaties heb ik wel pijn ervaren maar dit is altijd goed onderdrukt als ik aangaf pijn te voelen. Ik ben ervan overtuigd dat het niet nodig is om pijn te lijden tijdens de behandeling.Kortom, als de problemen ritmestoornissen zodanig zijn dat het je leven gaat beheersen is het wat mij betreft raadzaam om in te laten grijpen. Ik heb er veel baat bij gehad.
0
L M
6 jaar geleden
Ik heb 4 x een ablatie gehad. De eerste duurde ruim 7 uur. Het probleem was deels verholpen, en heb het niet als heel vervelend ervaren. Het stil liggen vond ik een probleem. Daarna nog 3 x ablaties. Een maal een cryo ablatie. Bij de laatste inderdaad ook een slagader geraakt, waaraan ik ben geopereerd zonder complicaties. Ben eigenlijk nooit bang of angstig geweest voor de ablatie. Werd op mijn gemak gesteld door het team wat om mij heen stond. Wat ik ook erg prettig vond is dat ze me uitleg gaven waar ze mee bezig waren. Deze cardioloog werkte voor het eerst met een 64 elektrode catheter, en ik vond dat zeer interessant. De angst is niet weg te nemen bij u, maar probeer tijdens de behandeling vragen te stellen, dat leid u misschien af. Uiteindelijk heb ik teveel littekenweefsel bij de sinus knoop en av knoop dat ik nu aan de medicijnen zit. Ik had een AVNRT, en een stoornis bij de sinusknoop. Het gaat verder aardig met me. Succes met uw keuze.
0
H x
6 jaar geleden
Er spelen 2 dingen,de traumatische ervaring van de ablatie,en aanhoudende boezemfibrilleren,moet je een 2e ablatie overwegen?Helaas, elke operatie kan complicaties opleveren,zoals jezelf hebt gemerkt, er is een slagader aangeprikt met alle gevolgen van dien.Lijkt me heel naar om mee te maken,heb het zelf ook ervaren,een traumatische operatie. Maar wat heel belangrijk is,hoe gaan de cardioloog/verpleegkundigen hier mee om? Je schrijft dat ze niet erg patientvriendelijk waren,je voelt je dus niet serieus genomen,en dat is nu juist heel erg belangrijk als je weer een behandeling moet ondergaanGa dit gewoon bespreken met je cardioloog,op rustige toon,leg uit wat je dwars zitDat hij aangeeft een volgende ablatie onder narcose te doen geeft ook aan dat hij wel begrijpt dat je moeite hebt met hoe alles verlopen isHeb je na dit gesprek heel sterk het gevoel dat je niet series genomen wordt,dan kun je naar een ander ziekenhuis gaan,maar goed moet je daar ook weer door de molenDan je vraag of je nog een keer moet laten ableren, de kans is groot dat het boezemfibrilleren,ondanks de medicatie telkens terugkomt,met een kans op chronisch boezemfibrilleren,dat wil je ook niet,dus ik zou een de 2e ablatie dan wel doen,heb zelf 2 kleine ablaties en 2 pulmonale venenablaties gehad,is ook niet helemaal normaal lijkt me maar gelukkig nu al weer 5 jaar vrij van ritmestoornissen,helaas nu wel mcd...Heel veel sterkte!
0
H V
6 jaar geleden
Ik heb een ablatie laten doen onder volledige narcose .
0

Je moet Inloggen om te reageren

Trauma ablatie

5 REACTIES

E L

B R

L M

H x

H V