Ik ben een 20-jarige vrouw, die HBO-V studeerde. Ik liep stages, had daarnaast nog een bijbaantje en ging regelmatig fitnessen. Ik heb altijd opmerkingen gehad over mijn te hoge hartslag. Na een bloeddonatie is het echter mis gegaan, ik kwam daar met een hartslag van 140 en na de donatie liep deze als maar op. Ik ben toen op de eerste harthulp terecht gekomen waar verder niet veel uit kwam behalve ‘Sinustachycardie’ (IST). Mijn hartslag is continu hoog en stijgt met de minste inspanning. Door de hoge hartslag ben ik erg vermoeid en heb ik erg veel last van hartkloppingen en druk op de borst. Door mijn streekziekenhuis ben ik doorgestuurd naar een meer specialistisch ziekenhuis (Catharina in Eindhoven). Daar heb ik de diagnose Inappropriate Sinustachycardie gekregen. Medicamenteuze behandeling mocht niet baten en er werd een ablatie voorgesteld. Hier heb ik mee ingestemd en ik werd op de wachtlijst geplaatst. De wachttijden liepen echter als maar op, ik heb drie keer verschillende tijden te horen gekregen. Probleem hierbij was dat ik begin november moest beginnen met mijn stage, wanneer ik dit nou zou kunnen dan zou ik mij moeten uitschrijven voor mijn opleiding. Omdat mijn opleiding heel veel voor mij betekend, ben ik in wachttijd bemiddeling gegaan. Zo kon ik binnen twee weken behandeld worden in Antwerpen. De sinusknoopablatie is niet geslaagd, er is maar beperkt gebrand vanwege een middenrifzenuw en door daling in de hartfrequentie als gevolg van pijn. Naast IST bleek ik ook een andere ritmestoornis te hebben, namelijk AVNRT. Deze hebben ze wel helemaal weg kunnen branden. Nu na de ablatie voel ik mij eigenlijk slechter als ervoor, zo heb ik in rust pieken met een hartslag van 160 slagen per minuut. Na Antwerpen hierover gebeld te hebben moest ik een hartfilmpje laten maken bij de huisarts. De huisarts heeft mij echter weer teruggestuurd naar Antwerpen omdat er volgens hem aanwijzingen van WPW op het hartfilmpje te zien waren (hij had het over een verkort PR tijd en deltagolven). Nu ben ik dus gisteren terug geweest naar Antwerpen. De cardioloog die daar de ablatie uitgevoerd had, wilde de ECG's van de huisarts niet eens bekijken. Ze gaf aan dat de sinusknoopablatie inderdaad niet gelukt was, maar dat het hart ook nog gezwollen was dus dat de klachten uiteindelijk nog wel iets konden verminderen. Ook op het ECG die voor de consultatie gemaakt was, was mijn PR-tijd verkort (9,6). Ik heb gevraagd hoe dit kon en of dit een ‘bijwerking’ kon zijn van de ablatie, maar hier heb ik geen antwoord op gekregen. Ze was echter ook van mening dat een hoge hartslag geen vermoeidheid veroorzaakte en dat ik behandeld moet worden in een CVS kliniek bij hun. Het komt er op neer dat zij mij niet meer operatief en medicamenteus wil behandelen maar doormiddel van cognitieve gedragstherapie. Ze wilde nog wel proberen hartrevalidatie aan te vragen, waar ik wel blij mee ben omdat geen conditie mijn klachten ook niet bepaald helpt. Ze vertelde me echter dat ze geen dossier van mij had, zowel niet in het systeem als een papieren versie. Tijdens het consult heb ik dan ook mijn voorgeschiedenis moeten vertellen, zodat zij deze kon uittypen. Voor de ablatie heb ik een gesprek gehad met een andere cardioloog die mijn dossier wel bij zich had (deze moest hij ter plaatsen nog lezen). De cardioloog heeft dus een ablatie uitgevoerd zonder mijn dossier doorgelezen te hebben. Ze zou nu gaan zorgen dat het dossier terecht zou komen. Ik ben in een behoorlijk rare situatie terecht gekomen en weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier nou mee moet doen. Ik hoop dat er iemand is die mij hierin kan adviseren.
9 REACTIES
Je moet Inloggen om te reageren
I M
C v
- -
C v
- -
C v
C v
- -
C v