HISablatie

Question

// Leven met hart en vaataandoeningen

HISablatie

A V

6 jaar geleden

112 2

Hoi allemaal,

Ik ben heel benieuwd of er hartvolgers zijn die ook een HISablatie hebben gehad en hoe zij de klachten van atriumfibrilleren nog ervaren. Ik weet dat het atriumfibrilleren blijft bestaan, dat deze procedure enkel symptoombestrijdig is, maar ik ben vooral benieuwd naar de ervaring van klachten. Ben ik daadwerkelijk klachtenvrij (dus het bonken niet meer voelen wat met name zo eng is, vermoeidheid, benauwdheid en misselijk enz)?

Kunnen jullie weer volledig aan het werk na een HISablatie of hebben jullie sindsdien toch een inspanningsbeperking? Ik heb een (drukke) kantoorbaan, maar zelfs dat is op dit moment niet te doen met het atriumfibrilleren, de lange tussenpauzes met hartslagen (extra erbij gekregen), afwisselend met onregelmatige hartslagen en flutters. Ik werk normaliter 32 u/pw en wil dit toch eigenlijk wel heel graag weer oppakken nadat alles achter de rug is.

Ik ben 39 jaar. Vrij jong voor een dergelijke ablatie maar helaas voor mij nu nog de enige optie. Ik heb nu in totaal 4 ablaties gehad en een klassieke maze procedure welke jammer genoeg niet hielpen. Klachten bleven of kwamen snel weer terug en werden uiteindelijk ook nog erger. Ik kan niet tegen alle medicatie en omdat ik nu ook periodes op een dag met trage hartslagen heb mag ik ook niet teveel medicijnen, behalve als ik aan het fibrilleren of flutteren ben.

Ik ben heel benieuwd naar lotgenoten (of mensen die jullie kennen waarvan jullie de ervaring weten), hoe is jullie leven verbeterd en in hoeverre heb je nog klachten? En als je die nog hebt, zijn die dan nog net zo beangstigend als voorheen, of moet ik dan meer denken in het voelen van overslagen oid?

Hoor graag van jullie.

Hartelijke groeten,

0

Rapporteer

We zullen uw aanvraag zo snel mogelijk verwerken.

RAPPORTEER ONDERWERP ANNULEER

2 REACTIES

H V
5 jaar geleden
Heb boezemfibrilleren dat niet met medicatie onder controle is te krijgen. Door de hoge hartfrequentie ben ik uiteindelijk na een hartstilstand opgenomen en is er eerst een tijdelijke pm geplaatst en twee weken later een crt-p pacemaker geplaatst. De pacemaker moet eerst vastgroeien. Ik ging zo hard achteruit omdat ik aan het decompenseren was dat de hisablatie met spoed is uit gevoerd. Voordien kon ik geen 3 meter meer lopen. Was al uitgeput als ik een kop drinken inschonk. Zo benauwd dat ik niet meer liggend kon slapen. Kortom, het bestaan van een zombie. Na de ablatie voel ik me zo goed al is mijn conditie nog die van een schildpad en heb ik nog een lange weg te gaan. Maar, geen benauwdheid meer, voel dat mijn lijf zich aan het herstellen is van al die tijd te weinig zuurstof en te weinig voeding. Krijg langzaam weer zin in kleine dingen. Ben weer in staat voor mijzelf te koken en ook mijn eetlust is weer terug. Kortom. Ik heb er geen spijt van. Heb mijzelf een jaar gegeven om weer een beetje te kunnen doen wat normaal is. Het boezemfibrilleren bestaat nog maar de kamers pompen weer mooi regelmatig bloed rond met 80 slagen per minuut. Over 8 weken wordt de ondergrens verlaagd naar 70 en het einddoel is 60 slagen per minuut. Het boezemfibrilleren voel ik helemaal niet meer.
0
H V
5 jaar geleden
Heb boezemfibrilleren dat niet met medicatie onder controle is te krijgen. Door de hoge hartfrequentie ben ik uiteindelijk na een hartstilstand opgenomen en is er eerst een tijdelijke pm geplaatst en twee weken later een crt-p pacemaker geplaatst. De pacemaker moet eerst vastden. Ik ging zo hard achteruit omdat ik aan het decompenseren was dat de hisablatie met spoed is uit gevoerd. Voordien kon ik geen 3 meter meer lopen. Was al uitgeput als ik een kop drinken inschonk. Zo benauwd dat ik niet meer liggend kon slapen. Kortom, het bestaan van een zombie. Na de ablatie voel ik me zo goed al is mijn conditie nog die van een schildpad en heb ik nog een lange weg te gaan. Maar, geen benauwdheid meer, voel dat mijn lijf zich aan het herstellen is van al die tijd te weinig zuurstof en te weinig voeding. Krijg langzaam weer zin in kleine dingen. Ben weer in staat voor mijzelf te koken en ook mijn eetlust is weer terug. Kortom. Ik heb er geen spijt van. Heb mijzelf een jaar gegeven om weer een beetje te kunnen doen wat normaal is. Het boezemfibrilleren bestaat nog maar de kamers pompen weer mooi regelmatig bloed rond met 80 slagen per minuut. Over 8 weken wordt de ondergrens verlaagd naar 70 en het einddoel is 60 slagen per minuut. Het boezemfibrilleren voel ik helemaal niet meer.
0

Je moet Inloggen om te reageren

HISablatie

2 REACTIES

H V

H V