men ik kreeg op mijn 43'e last van een soort "spierpijn" in beide armen.Dit was in juli 2015 omdat ik geen pijn op de borst had, niet benauwd of zweterig was maakte ik mij geen zorgen. Bij de huisartsenpost (in t weekend werd t zo erg dat ik dacht maandag niet te kunnen werken) wisten ze ook niet gelijk wat t was, ik moest inspannende oefeningen doen maar de situatie veranderde niet. De dokter wou toch nog een spray onder de tong spuiten, en de pijn verminderde snel!! Dit was een slecht teken en ik moest meteen naar de hart eerste hulp die op dezelfde locatie is. Daar kwam ik aan de monitor te liggen en werd er bloed afgenomen, waarin n enzym bleek te zitten dat aantoonde dat ik een hartinfarct had gehad. ik werd meteen opgenomen en omdat de pijn niet verminderde werd er s'nachts nog een spoed catheterisatie gedaan in n ander ziekenhuis. Met zwaailicht en sirene door de nacht terwijl je die ochtend nog opstond met die "vervelende"spierpijn. Uit de catheterisatie bleek dat ik een verstopping van een, en een venauwing van twee aders had. Volgens de specialist was een by-pass operatie voor mij de beste keuze, ik was jong en zou hier t langste profijt van hebben. Nog diezelfde week ben ik in t Catharina ziekenhuis geopereerd goed gegaan en na 6 dagen weer thuis. Echter na 2 weken ging de wond weer open, een kleine hoeveelheid wondvocht bleef onder uit de wond komen. Een allergische reactie op de oplosbare hechtingen werd mij verteld en ik werd 1 week opgenomen met antibiotica. Het werd minder en mocht naar huis. 2 weken later werd t weer erger kreeg veel pijn naar mijn rug en lichte koorts. Ik werd weer opgenomen en nu dacht weer een andere dokter aan nikkelalergie. De draden die het borstbeen bij elkaar houden geven dan irritatie, echter de tijd na de operatie was nog te kort om de draden te verwijderen. Ik werd weer opgenomen voor 13 dagen, antibiotica uit t infuus en weer naar huis met antibiotica tabletten. Eind oktober 2015 weer opgenomen, de draden mochten eruit alles zou schoon gemaakt worden en met grof touw worden gehecht, operatie goed verlopen, na 5 dagen mocht ik met 2 drainpotten naar huis,ennog een week later drains eruit 10 dagen later hechtingen eruit. 6weken later gaaat wond weer open, ik krijg weer een andere arts (nr.3) na veel onderzoeken laat hij januari 2016 een fistelugram uitvoeren. Ze spuiten dan contrastvloeistof in op de plaats waar het vocht naar buiten komt. Mijn wond was onder en boven open en op de fotos was te zien dat er een holte zat van onder tot boven achter t borstbeen. Er zaten gaten in t borstbeen en ik had een bacterie achter t borstbeen. Ze noemen dit mediastenitis en kan gevaarlijk zijn. de bacterie was ook lastig te bestrijden omdat deze niet in de bloedbaan zat. In overleg met de arts is er toe een zware ingreep uit gevoerd; het borstbeen van boven tot onder int geheel 2 keer doorzagen en een stuk er tussen uit halen, onderliggende ruimtes schoonmaken, niks vastzetten en wond open laten en vac Therapie toepassen.(dit is een spons die in de wond zit, wordt afgedekt met luchtdichte folie en wordt leeggezogen door een pomp) in t begin had ik een pomp die ook spoelde. 2 keer per week nieuwe spons erin (pijnlijk) en wachten tot t dicht groeit! de wond was 19 cm hoog en 9 cm breed (eclipsvorm). Na 15 weken was t zover dichtgegroeid dat ik mocht stoppen met vac therapie. Helaas zag ik ook dat de wond bleef vloeien en de bacterie dus niet weg was. Hierna nog vele scans gehad en in augustus besloten om toch weer nieuwe operatie te laten uitvoeren; opnieuw alles open, bovenste stuk van borstbeen verder uitzagen, en dan t hele litteken eruithalen en daar een ciep-flap of chopterflap indraaien( huidflap met aders en onderlagen) van bovenbuik tot oksel. Een flinke ingreep dus, maar toch gekozen om te doen. En andere optie is een pectoralis plastiek, dan prepareren ze de grote borstspieren vrij, die lopen langs de oksel naar beneden, en die hechten ze dan in t midden aan elkaar. Dit heeft echter een veel langere herstelperiode dus heb ik in overleg met de arts voor de ciep flap gekozen. In oktober 2016 geopereerd goed verlopen, echter na 2 dagen werd de flap (formaat schoenzool) een beetje zwart. Paniek want dit duidt op een slechte doorbloeding. Wat volgde was een spoedoperatie om te zien of er geen aders dubbel zaten. Dit was niet t geval en de flap ging er weer terug in. Meteen werd er gestart met zuurstof therapie in Geldrop, 2 keer per dag met ambulance vanuit Eindhoven, later kon ik dit met taxi. Na een week bleek dat de flap t niet ging redden! toen hebben ze alsnog de pectoralis plastiek uitgevoerd en de flap verwijderd. Dus ruim 3 weken ziekenhuis en 3 operaties later begin november 2016 thuisgekomen. Nu bijna 3 maanden later voel ik me goed! Lichte pijntjes in borststreek spieren nog wat stram, maar kan weer een beetje werken! Ik heb een loodgietersbedrijfje en t gaat de goede kant op nu. De wond blijft mooi dicht en ik hoop nu echt klaar te zijn. Zijn er nog meer mensen die zoveel compicaties met de wond hebben meegemaakt? mijn hart is gelukkig altijd goed geweest, en er was niets afgestorven. De bacterie een huidbacterie die iedereen draagt! Er wordt altijd ontwijkend geantwoordt, als je vraagt hoe zoiets achter t borstbeen komt! Er wordt ook gezegd dat je vaatpatient bent, en t lichaam minder goed opruimt? Een hoop vragen zul je wel nooit beantwoord krijgen, maar een goed herstel maakt t wel makkelijker!
7 REACTIES
Je moet Inloggen om te reageren
Y v
C d
C d
C d
H V
H S
R H