Menu

    // Leven met hart en vaataandoeningen

    Dilemma: wel of niet laten uitvoeren ablatie?

    A M avatar
    82 7
    Vorig jaar werd ik (man, toen 48 jaar jong) tot mijn verbijstering geconfronteerd met het feit dat ik last kreeg van een vervelende hartritmestoornis (boezemfibrilleren). Zonder duidelijk aantoonbare oorzaak had ik ‘s-nachts ineens een hartslag van 170 tot 180 slagen per minuut. Ik vond dat heel vreemd, temeer omdat ik erg veel doe om zo gezond mogelijk te leven. Ik sport best intensief, heb geen overgewicht, probeer gezond en regelmatig te eten, rook niet, gebruik alleen gematigd alcoholhoudende drank, geen drugs, enz. enz… Toch werd ik dus ineens geconfronteerd met dit voor mij vreemde verschijnsel. Omdat medicatie in het ziekenhuis niet hielp (pillen en infuus) heeft men toen een Cardioversie toegepast. Na de eerste schok klopte mijn hart weer als een Zwitsers uurwerk!

    Ik hoefde daarna geen medicatie te gebruiken en de fietstest enkele weken later ging fantastisch. Vanwege het sporten en mijn levenswijze was mijn conditie erg goed. De cardioloog die mij toen behandelde was ook erg tevreden en stelde voor om (voorlopig) geen verdere actie te ondernemen en na een jaar weer op controle te komen.

    Twee weken na dit consult sloeg mijn hart weer “zomaar” op hol en ook nu moest ik weer een Cardioversie ondergaan om het ritme goed te krijgen.
    Toen werd de mogelijkheid van een Ablatie-behandeling geopperd en liet ik mij doorverwijzen naar het Catharina ziekenhuis in Eindhoven. Hier had ik al vrij snel daarna een eerste intake. In dit goede, informatieve en eerlijke gesprek werden de (on)mogelijkheden van deze behandelmethode uitgelegd en werden ook de eventuele risico’s kenbaar gemaakt. Ik kreeg enkele weken ‘bedenktijd“. Die bedenktijd heb ik goed gebruikt en was soms best lastig. Moet ik mij nu wel of niet laten helpen d.m.v. Ablatie? Wat zijn de voor- en nadelen? Hoe hebben andere mensen deze behandeling ervaren? Heb je veel pijn?

    Uiteindelijk hebben diverse ervaringen van lotgenoten op Hartvolgers mij erg geholpen in het nemen van mijn beslissing. Daarom besloot ik weloverwogen om deze behandeling te laten uitvoeren in het Catharina ziekenhuis. Op 9 maart jl ben ik door het zeer kundige team van Dr. succesvol geholpen. Ik kon op 10 maart al weer naar huis en een week later was ik al weer (voorzichtig) aan het sporten. Mijn baas vond het vlak na de ingreep niet zo’n goed idee, maar anders was ik na 2 dagen al weer gaan werken. Zo goed voelde ik mij.

    Inmiddels ben ik ongeveer 10 weken verder en ben ik nog steeds heel blij dat ik deze behandeling heb ondergaan. Achteraf viel het allemaal erg mee (vond alleen de 6 uur plat na de operatie erg vervelend…) en ik voel geen enkele beperking meer. Voor de operatie durfde ik soms niet ”volle bak" te sporten. Dat ben ik nu volledig kwijt. Eerlijk gezegd merk ik ook dat ik vaak vergeet dat ik ooit een hartprobleem had.
    Ook mijn omgeving is erg gelukkig met mijn uiteindelijke keuze en het resultaat! Mijn leven is weer als vanouds, zorgeloos qua gezondheid. Daar ben ik heel dankbaar voor!

    Vandaar dit bericht: mocht je twijfels hebben, dan kan mijn ervaring je misschien helpen in het maken van je keuze.

    Succes met je keuze!
    0

    Rapporteer

    We zullen uw aanvraag zo snel mogelijk verwerken.

    RAPPORTEER ONDERWERPANNULEER

    7 REACTIES

    • L K avatar
      Als je voor een beslissing staat heb je nmm alleen belang bij een glashelder en zakelijk neerzetten van kansen en risico's. Als je die achterwege laat of onduidelijk laat, grenst het aan (onbedoelde) misleiding. Ik heb zelf ervaren dat er in de praktijk wel eens iets ontbreekt, of tegenstrijdig is. Dus dáár is de grootste behoefte aan lijkt mij. Het gaat per slot niet om de recensie van een schoolreisje.
      0
    • F S avatar
      Natuurlijk zijn er vele aspecten die moeten worden meegenomen in de afweging wel of geen ablatie. Veel van deze aspecten zal de cardioloog met de patiënt moeten bespreken in de spreekkamer. Het fijne van hartvolgers vind ik dat mensen daarnaast ook kunnen lezen hoe lotgenoten een behandeling hebben ervaren. Ik vind daarom de verhalen heel waardevol.
      0
    • L K avatar
      Hier ontbreken m.i. essentiële elementen voor de afweging. Ik heb begrepen, dat ablatie zo snel mogelijk moet na het ontstaan van bf voor kans op succes. Voorts is hier geen woord over risico's terwijl het daar juist om gaat bij een afweging lijkt mij. In mijn geval werd er pas een jaar of meer na het ontstaan over gesproken, en pas op mijn initiatief. Vervolgens is er een slokdarmecho van het hart bekeken, waarop stolsels in het linker hartoor werden waargenomen. Conclusie: tè groot risico op een herseninfarct, dus niet doen. Vervolgens heb ik nog 3 maanden geprobeerd met Fractieparine injecties de stolsels op te heffen, maar opnieuw werden daarna weer stolsels waargenomen. Einde ablatieplan. Voorts kun je vernemen dat ablatie zeker niet altijd een (blijvend) succes is.Kortom, bij afweging wel alle aspecten meewegen.
      0
    • F S avatar
      Wat goed om hier deze berichten te lezen. Het kan mensen die voor de beslissing staan wel of geen ablatie enorm helpen. Dank hiervoor.
      0
    • Dorus Tonijs avatar
      Hi , ik kan je verhaal volledig ondersteunen en doe dat ook graag bij deze. Na een infarct en 3 stents in 2012 heb ik een Pvi behandeling laten uitvoeren op advies van mijn cardioloog in het Caharinazkh en het heeft mij tot op heden erg goed geholpen zoals ook bij jou. Twijfel is niet nodig en de ingreep valt erg mee. Mocht je dus nog twijfelen......ga ervoor want het verandert je leven en geeft weer meer vertrouwen in je eigen lijf en je prestaties. Ik zeg DOEN.......Succes iedereen en fijn weekend,
      0
    • P P avatar
      Dank voor jullie opbeurende berichten.Ook ik heb nu enkele jaren last van AF en het begint een dagelijks verhaal te worden welke na een aantal uur weer vanzelf overgaat.Het ritme van het hart en bloeddruk blijven goed door de Bisoprolol en Flecainide maar blijft last houden van het trillen van de boezems. Aldus Cardioloog een kwestie van wel of niet accepteren.Ook voor mij begint het duidelijk te worden dat ook ik een ablatie moet ondergaan. Ik ben daar bang voor.Gelukkig lees ik dus ook de positieve verhalen en dat beurt mij op.Nogmaals dank.
      0
    • E K avatar
      Ik ben ook erg blij met de resultaten van de PV isolatie. Ik ben een vrouw van 42, en had ongeveer een jaar last van boezemfibrilleren. De aanvallen gingen vanzelf over na 1-2 uur.Ik ben eind februari geholpen (ook in Eindhoven). Ik denk wel dat het voor je herstel veel uitmaakt of je nog andere medicatie gebruikt en hoe goed je conditie is. Het herstel en de vermoeidheid de eerste weken vond ik erg tegenvallen. Nu, drie maanden later, werk ik weer vier halve dagen en sport onder begeleiding van de fysio drie keer per week een ruim uur om weer conditie op te bouwen.Door het boezemfibrilleren en de sotalol durfde ik ook niet meer vol te sporten (fitness en schaatsen), ik werd duizelig bij inspanning.Vanochtend ben ik op controle geweest, ECG ziet er goed uit dus de sotalol en pradaxa mogen in de prullenbak (bij de apotheek uiteraard).Ik zou ook iedereen een ablatie aanraden, echter verkijk je niet op het herstel, dit is dus zwaar afhankelijk van de toestand waar je in verkeerd.
      0

    Je moet Inloggen om te reageren

    ×
    We use technologies like cookies to store and/or access device information. We do this to improve browsing experience and to show (non-) personalized ads. Consenting to these technologies will allow us to process data such as browsing behavior or unique IDs on this site. Not consenting or withdrawing consent, may adversely affect certain features and functions.
    FunctionalAlways active
    Statistics
    Marketing
    AcceptDenyManageSave
    Privacy Policy