Vorig jaar werd ik (man, toen 48 jaar jong) tot mijn verbijstering geconfronteerd met het feit dat ik last kreeg van een vervelende hartritmestoornis (boezemfibrilleren). Zonder duidelijk aantoonbare oorzaak had ik ‘s-nachts ineens een hartslag van 170 tot 180 slagen per minuut. Ik vond dat heel vreemd, temeer omdat ik erg veel doe om zo gezond mogelijk te leven. Ik sport best intensief, heb geen overgewicht, probeer gezond en regelmatig te eten, rook niet, gebruik alleen gematigd alcoholhoudende drank, geen drugs, enz. enz… Toch werd ik dus ineens geconfronteerd met dit voor mij vreemde verschijnsel. Omdat medicatie in het ziekenhuis niet hielp (pillen en infuus) heeft men toen een Cardioversie toegepast. Na de eerste schok klopte mijn hart weer als een Zwitsers uurwerk!
Ik hoefde daarna geen medicatie te gebruiken en de fietstest enkele weken later ging fantastisch. Vanwege het sporten en mijn levenswijze was mijn conditie erg goed. De cardioloog die mij toen behandelde was ook erg tevreden en stelde voor om (voorlopig) geen verdere actie te ondernemen en na een jaar weer op controle te komen.
Twee weken na dit consult sloeg mijn hart weer “zomaar” op hol en ook nu moest ik weer een Cardioversie ondergaan om het ritme goed te krijgen.
Toen werd de mogelijkheid van een Ablatie-behandeling geopperd en liet ik mij doorverwijzen naar het Catharina ziekenhuis in Eindhoven. Hier had ik al vrij snel daarna een eerste intake. In dit goede, informatieve en eerlijke gesprek werden de (on)mogelijkheden van deze behandelmethode uitgelegd en werden ook de eventuele risico’s kenbaar gemaakt. Ik kreeg enkele weken ‘bedenktijd“. Die bedenktijd heb ik goed gebruikt en was soms best lastig. Moet ik mij nu wel of niet laten helpen d.m.v. Ablatie? Wat zijn de voor- en nadelen? Hoe hebben andere mensen deze behandeling ervaren? Heb je veel pijn?
Uiteindelijk hebben diverse ervaringen van lotgenoten op Hartvolgers mij erg geholpen in het nemen van mijn beslissing. Daarom besloot ik weloverwogen om deze behandeling te laten uitvoeren in het Catharina ziekenhuis. Op 9 maart jl ben ik door het zeer kundige team van Dr. succesvol geholpen. Ik kon op 10 maart al weer naar huis en een week later was ik al weer (voorzichtig) aan het sporten. Mijn baas vond het vlak na de ingreep niet zo’n goed idee, maar anders was ik na 2 dagen al weer gaan werken. Zo goed voelde ik mij.
Inmiddels ben ik ongeveer 10 weken verder en ben ik nog steeds heel blij dat ik deze behandeling heb ondergaan. Achteraf viel het allemaal erg mee (vond alleen de 6 uur plat na de operatie erg vervelend…) en ik voel geen enkele beperking meer. Voor de operatie durfde ik soms niet ”volle bak" te sporten. Dat ben ik nu volledig kwijt. Eerlijk gezegd merk ik ook dat ik vaak vergeet dat ik ooit een hartprobleem had.
Ook mijn omgeving is erg gelukkig met mijn uiteindelijke keuze en het resultaat! Mijn leven is weer als vanouds, zorgeloos qua gezondheid. Daar ben ik heel dankbaar voor!
Vandaar dit bericht: mocht je twijfels hebben, dan kan mijn ervaring je misschien helpen in het maken van je keuze.
Succes met je keuze!
Ik hoefde daarna geen medicatie te gebruiken en de fietstest enkele weken later ging fantastisch. Vanwege het sporten en mijn levenswijze was mijn conditie erg goed. De cardioloog die mij toen behandelde was ook erg tevreden en stelde voor om (voorlopig) geen verdere actie te ondernemen en na een jaar weer op controle te komen.
Twee weken na dit consult sloeg mijn hart weer “zomaar” op hol en ook nu moest ik weer een Cardioversie ondergaan om het ritme goed te krijgen.
Toen werd de mogelijkheid van een Ablatie-behandeling geopperd en liet ik mij doorverwijzen naar het Catharina ziekenhuis in Eindhoven. Hier had ik al vrij snel daarna een eerste intake. In dit goede, informatieve en eerlijke gesprek werden de (on)mogelijkheden van deze behandelmethode uitgelegd en werden ook de eventuele risico’s kenbaar gemaakt. Ik kreeg enkele weken ‘bedenktijd“. Die bedenktijd heb ik goed gebruikt en was soms best lastig. Moet ik mij nu wel of niet laten helpen d.m.v. Ablatie? Wat zijn de voor- en nadelen? Hoe hebben andere mensen deze behandeling ervaren? Heb je veel pijn?
Uiteindelijk hebben diverse ervaringen van lotgenoten op Hartvolgers mij erg geholpen in het nemen van mijn beslissing. Daarom besloot ik weloverwogen om deze behandeling te laten uitvoeren in het Catharina ziekenhuis. Op 9 maart jl ben ik door het zeer kundige team van Dr. succesvol geholpen. Ik kon op 10 maart al weer naar huis en een week later was ik al weer (voorzichtig) aan het sporten. Mijn baas vond het vlak na de ingreep niet zo’n goed idee, maar anders was ik na 2 dagen al weer gaan werken. Zo goed voelde ik mij.
Inmiddels ben ik ongeveer 10 weken verder en ben ik nog steeds heel blij dat ik deze behandeling heb ondergaan. Achteraf viel het allemaal erg mee (vond alleen de 6 uur plat na de operatie erg vervelend…) en ik voel geen enkele beperking meer. Voor de operatie durfde ik soms niet ”volle bak" te sporten. Dat ben ik nu volledig kwijt. Eerlijk gezegd merk ik ook dat ik vaak vergeet dat ik ooit een hartprobleem had.
Ook mijn omgeving is erg gelukkig met mijn uiteindelijke keuze en het resultaat! Mijn leven is weer als vanouds, zorgeloos qua gezondheid. Daar ben ik heel dankbaar voor!
Vandaar dit bericht: mocht je twijfels hebben, dan kan mijn ervaring je misschien helpen in het maken van je keuze.
Succes met je keuze!
7 REACTIES
Je moet Inloggen om te reageren
L K
F S
L K
F S
Dorus Tonijs
P P
E K