-blatie ervaring super goed ervaren -15-09-2015

beste allemaal gisteren was het dan zover, de ablatie behandeling. moest om 7 uur in het catharina ziekenhuis zijn even een kort gesprekje met de verpleegkundige en daarna wachten om als 1e aan de beurt te zijn. ik was kapot van de zenuwen had niet geslapen en kotste letterlijk me eigen leeg van de stres. nou ik werd gehaald voordat ik op de operatie tafel kwam werd er door de ene cardioloog verteld dat ik niets verdovend mocht hebben omdat ze bang waren dat ze de stoornis dan niet op konden wekken, dat was even een tegenvaller want had er toch wel mijn zinnen op gezet. uiteindelijk kwam mijn eigen cardioloog van de voort een hele lieve man die meteen zag dat het heel slecht met ging. hij zegt ik heb goed naar de ecg gekeken ik denk dat het wel lukt met wat verdovende middelen dus geef haar maar wat rustgevends pfff dit was even fijn. nou kreeg via infuus het een en ander toegediend wat de scherpe randjes eraf zou halen, was dus wel helemaal bij maar net wat relaxter. toen begonnen ze. eerst flink wat verdoving in de lies aan de rechter kant en daarna gingen ze aanprikken, toen het aanprikken eenmaal gedaan was gingen er 4 catheters naar binnen en in een mum van tijd zaten ze al in mijn hart dit was niet pijnlijk maar je voelt je hart wel wat sprongetjes maken dit was voor mij wel wat beangstigend maar goed te doen. Nu kwam het echte werk ze gingen naar de juiste plek en hadden vrijwel meteen de boosdoener gevonden het opwekken daar was ik het bangste voor maar dit viel 1000% mee het is niet fijn maar doet geen pijn en zo gauw het teveel word kan je dit aangeven en zetten ze je hart gelijk in je oorspronkelijke ritme. Toen ze de stoornis hadden gevonden begonnen ze met de ablatie hier heb ik niets van gevoeld als alleen klein beetje drukkend warm gevoel maar zeker niet onaangenaam ookdit was zo voorbij, uiteindelijk hebben ze wederom geprobeerd de stoornis op te wekken en dit is niet meer gelukt. yess van de voort kwam vertellen dat het goed was gegaan de catheters mochten eruit er werd een flink drukverband aangelegd en dat was het. ik ging lachend met mijn bedje naar beneden. had eerst nog wat gelachen met de assistentes en de cardiologen want man o man wat waren die goed en aardig uiteindelijk was ik met 2 tot 2,5 uur klaar dit lijkt veel maar leek maar een uurtje, je hebt namelijk geen besef van tijd en alles lijkt veel sneller te gaan. kortom mocht het ooit nog nodig zijn zou ik het zo weer doen. was om 11 uur klaar en mocht om 16:30 naar huis nu de dag later ben ik heel moe elk beetje inspanning is teveel, slaap veel maar goed dit zal nog wel even duren ik moet me gewoon overgeven aan de rust. dit is voor mij nogal moeilijk maar oh ik zou willen dat ik dit anderhalf jaar geleden had gedaan. ik was als de doods om het te doen maar ik raad het iedereen aan wat is nou die paar uurtjes op ander half jaar die ik heb weg gegooit met steeds bang zijn alles ontlopen om maar niks te krijgen. ik hoop dat ik gauw de oude ben en wil van de voort en zijn team van specialisten vriendelijk bedanken voor alles.